Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να παραμείνει στις επάλξεις, έχει τις πολλαπλές αναγνώσεις και αξιολογήσεις της. Ο πρώην πρωθυπουργός ωστόσο, δύσκολα μπορεί πλέον να αναμετρηθεί με τον καθρέφτη του, και να μην ηττηθεί.
Η λέξη παραίτηση δεν υπήρχε στη δήλωσή του το βράδυ των εκλογών. Ούτε η λέξη αποχώρηση. Αμφότερες, στην ουσία του νοήματός τους, και όχι με διαδικαστικό περιεχόμενο.
Μετά από τόσες διαδοχικές ήττες σε εκλογικές αναμετρήσεις, ο Αλέξης Τσίπρας θα έπρεπε να έχει καταλάβει ήδη ότι συνιστά ο ίδιος “πρόβλημα” για την ελληνική κοινωνία. Ότι η πλειοψηφία που κάποτε τον πίστεψε… δεν θέλει να τον βλέπει πλέον.
Και οι ευθύνες είναι αποκλειστικά δικές του, για το πώς διαχειρίστηκε την ανοχή που του έδειξε η κοινωνία το 2019, με το 32% ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, και αντί να αλλάξει ριζικά τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να απαλλαγεί από τα βαρίδια, τελικά, τα βαρίδια τον παρέσυραν μαζί τους στον βυθό.
Είναι να αναρωτιέσαι, πραγματικά. Στις πόσες ήττες παραιτείται ένας αρχηγός και πηγαίνει σπίτι του;
Του Νίκου Φυλάγγελου
