Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η νοοτροπία του ολοκληρωτισμού, αυτή η μάστιγα. Στην επέτειο της απελευθέρωσης του Άουσβιτς από τον Κόκκινο Στρατό, στην επέτειο μνήμης του ιστορικής ντροπής του Ολοκαυτώματος για την ανθρωπότητα, οι εικόνες από τη Βουλή της χώρας που μνημονεύεται ακόμη από τη ζώσα Ιστορία ως “μαιευτήριο” της Δημοκρατίας, προκαλούν συλλογική ντροπή στο Γένος των Ελλήνων.
Πού μαζεύτηκαν τόσοι ακροδεξιοί στο πολιτικό σύστημα; Οριζόντια, φυσικά. Σχεδόν σε όλα τα κόμματα. Τους… απολαύσαμε αυτές τις μέρες. Υστερικοί, διχαστικοί, ακραίοι. Μοιραίοι για το έθνος και τη Δημοκρατία.
Υποτίθεται ότι η ανθρωπότητα τακτοποίησε τους λογαριασμούς μαζί τους, με την εκκωφαντική ήττα του ναζισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υποτίθεται…
Σε μια κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα, με την κοινωνία να φλερτάρει με άγρια οργή, όλοι αυτοί οι εισοδηματίες του μίσους και του διχασμού έχουν μονάχα μια θέση. Στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Και όχι φυσικά στα ψηφοδέλτια των κομμάτων.
