Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Περί δημοσιογράφων που συμμετείχαν στο πρόσφατο debate των πολιτικών αρχηγών ο λόγος. Πολύς λόγος. Για πολλούς. Χωρίς χρονική ασυνέχεια. Τα λέγαμε, τα λέμε, θα τα λέμε…
Σία Κοσιώνη. Αναστασία. Σκέτο… Η παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του ΣΚΑΪ, δεν ανήκει στην όχθη των ευνοημένων των social media και της συλλογικής κοινής γνώμης. Με αιτιολογική αφετηρία της… απόστασης, όχι το αποτέλεσμα της δουλειάς της ή το μωσαϊκό του χαρακτήρα της, αλλά ταυτοτικά στοιχεία που… ιντριγκάρουν.
“Έλα μωρέ η Κοσιώνη”… Είναι μια συνήθης απαξιωτική αποστροφή. Που συνοδεύεται από την… αιτιολογική έκθεση… “η Κοσιώνη του ΣΚΑΪ”, “η Κοσιώνη του Μπακογιάννη”, “η Κοσιώνη του συστήματος”.
Πόσο προσβλητικό όλο αυτό για μια γυναίκα. Η διαδρομή της οποίας δεν ξεκίνησε από τον ΣΚΑΪ, την οικογένεια Μητσοτάκη, το σύστημα. Αντιθέτως είχε τα περισσότερα από τα συστατικά στοιχεία που την καθιστούν πληθυντικά γοητευτική, ώστε να μην την προσπερνά κάποιος, αλλά να κοντοστέκεται και να την αντικρίζει θετικά.
Μια γυναίκα που πάλεψε για να κερδίσει τη διακριτή θέση της, σε ένα περιβάλλον εργασίας γονιδιακά εχθρικό για τις γυναίκες, όπως είναι τα ΜΜΕ. Μια γυναίκα που, μετράει σε χιλιομετρικές αποστάσεις της διαδρομής και επαγγελματικές επιτυχίες, δυσανάλογα πληθυντικά αποτυπώματα, σε σχέση με την ηλικία της. Ακόμη ένα στοιχείο που, μάλλον αυτονόητα… εκνευρίζει. Ξεκίνησε τη διαδρομή από νωρίς.
Η Σία Κοσιώνη συμμετέχει στα debate από… παλιά. Πριν ακόμη έρθουν στη χώρα μας τα εθνοκτόνα Μνημόνια, με την υπογραφή του τελευταίου των Παπανδρέου. Και επέδειξε πεισματική άρνηση να υποκύψει στη γοητεία της φθοράς. Της συγκυρίας. Του… ΣΚΑΪ, του Μπακογιάννη, του συστήματος.
Κάποιες φορές δεν βλάπτει να κάνουμε μισό βήμα πίσω, για να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα. Τις μεγάλες αλήθειες. Προσπερνώντας την έλξη στην κακοποίηση νοημάτων, εννοιών και διαδρομών. Ειδικά σε μια εποχή όπου, η γυναίκα απαξιώνεται και προσβάλλεται περαιτέρω, με τον δήθεν… προοδευτικό χαρακτηρισμό “βουλεύτρια”.
Οι γυάλινες οροφές που όλες οφείλουμε να παλεύουμε να σπάσουμε, δεν θα ραγίσουν όσο παραμένουμε δήθεν και επιφανειακοί. Όσο κρίνουμε δογματικά και επιπόλαια. Όσο εγκλωβιζόμαστε σε στερεότυπα περιτυλίγματα, αντί να εμβαθύνουμε, αντί να παραμερίζουμε τη θολούρα του τσουβαλιάσματος.
Ο Καβάφης μας χάρισε τη δωρεά της κατανόησης της σημασίας της διαδρομής. Ο Ελύτης μας προέτρεψε να κάνουμε ένα άλμα πιο γρήγορο από το φθορά (που μας έχει προ πολλού προλάβει ως έθνος). Και ο ΜακΛούαν χαρτογράφησε την περισσότερο αυτοπροσδιοριστική αλήθεια της επικοινωνίας, αλλά και της ζωής: Το μέσο είναι το μήνυμα.
Σία (Αναστασία) Κοσιώνη λοιπόν. Κανενός. Του εαυτού της. Έχει κερδίσει το δικαίωμα να την κρίνουμε έτσι. Σία (Αναστασία) Κοσιώνη… σκέτο.
