Γράφει η Ράνια Τζίμα
Η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στον χώρο του Κέντρου στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις καταδεικνύεται με εκκωφαντικό τρόπο. Στις εκλογές του Ιουνίου σύμφωνα με τα στοιχεία του exit poll η Νέα Δημοκρατία πήρε το 35,8% αυτών που αυτοτοποθετούνται στο Κέντρο, αφήνοντας πίσω το ΠαΣοΚ με 31,7% και τον ΣΥΡΙΖΑ με το ισχνό 12,5%.
Η προεκλογική τακτική της Νέας Δημοκρατίας μέσα από τα κεντρικά της μηνύματα και τα θέματα στα οποία επέλεξε να δώσει έμφαση είχαν σαφώς αυτή την κατεύθυνση. Μπορεί αυτό να ακούγεται αντιφατικό σε κάποιους, με δεδομένο ότι η Νέα Δημοκρατία άνοιξε με – ομολογουμένως – ακραίο τρόπο το ζήτημα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, όμως αυτό εντάσσεται σε αυτό που οι πολιτικοί αναλυτές έχουν ονομάσει «τριγωνική στρατηγική»: η χρήση, δηλαδή, στοχευμένων μηνυμάτων στα ακροατήρια του Κέντρου αλλά και στα πιο συντηρητικά με σκοπό τη διπλή επέκταση του ζωτικού χώρου του κυβερνώντος κόμματος.
Σε κάθε περίπτωση, η στρατηγική αυτή πέτυχε τον στόχο της εκλογικά και κυρίως φαίνεται ότι συνεχίζεται και μετεκλογικά. Στις προγραμματικές δηλώσεις ο Πρωθυπουργός έκανε μία ομιλία η οποία σε πολλές περιπτώσεις θύμιζε παλιότερες πολιτικές ομιλίες άλλων πρωθυπουργών από αντίπαλα κόμματα (περισσότερο του Κ. Σημίτη), χρησιμοποιώντας έννοιες και βάζοντας στόχους που δύσκολα θύμιζαν παλιότερες εκδοχές του κόμματος της ελληνικής Δεξιάς. Αυτό δηλαδή που επιχείρησε ο κ. Μητσοτάκης ήταν να παγιώσει τη σχέση που ανέπτυξε στις πρόσφατες εκλογές με τους ψηφοφόρους του Κέντρου και να στείλει το μήνυμα ότι αυτός και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας αποτελούν τους πραγματικούς εκφραστές του πολιτικού αυτού χώρου. Σε αυτή τη συνθήκη η άνοδος της άκρας Δεξιάς με την κοινοβουλευτική της εκπροσώπηση από τρία κόμματα στη νέα Βουλή βοηθάει στην πραγματικότητα στο ξεδίπλωμα της στρατηγικής της Νέας Δημοκρατίας προς το Κέντρο. Κατά τα πρότυπα της Γαλλίας και του Μακρόν όπου ο βασικός αντίπαλος είναι η άκρα Δεξιά και η Λεπέν, ο κ. Μητσοτάκης έχει τη δυνατότητα να εμφανίζεται ως ο εγγυητής της φιλελεύθερης δημοκρατίας απέναντι στις ακραίες φωνές, εκμεταλλευόμενος την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠαΣοΚ να διαδραματίσουν ισχυρή παρέμβαση στα τεκταινόμενα.
Με την Ακροδεξιά σε ανοδική τάση αλλά πολλαπλώς διασπασμένη και τα κόμματα της Κεντροαριστεράς σε κατάσταση λίμπο, η Νέα Δημοκρατία έχει τη δυνατότητα να κυριαρχεί στον χώρο του Κέντρου και να απλώνει την επιρροή της και στα άκρα της όποτε το κρίνει αναγκαίο χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο αυτή τη στιγμή.
Βέβαια ο πολιτικός χρόνος είναι μακρύς και μένει να δούμε αν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠαΣοΚ θα προβάλουν κάποια αντίδραση απέναντι στη διαφαινόμενη στρατηγική του Κ. Μητσοτάκη.
