Γράφει η Ράνια Τζίμα
Το θολό τοπίο σχετικά με τη νομοθέτηση του πολιτικού γάμου των ομόφυλων ζευγαριών φαίνεται να ξεκαθάρισε λίγο περισσότερο την εβδομάδα που μας πέρασε. Μπορεί να υπήρξαν πολλά μπρος-πίσω και αντιφατικές διαρροές προς τον Τύπο τον τελευταίο καιρό, μπορεί να υπάρχουν σοβαροί τριγμοί στην ΚΟ της ΝΔ, μπορεί να μη διευκρινίζεται η χρονική στιγμή της κατάθεσης και της ψήφισης του νομοσχεδίου, μολαταύτα η δέσμευση διατυπώθηκε ρητά από τον Πρωθυπουργό κατά την τηλεοπτική του συνέντευξη στην ΕΡΤ.
Υπάρχουν δύο διαστάσεις που αφορούν τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών που θα ήθελα να αναλύσω: μία αξιακή και μία πολιτική.
Στο αξιακό επίπεδο πρόκειται σίγουρα για ένα πολύ σημαντικό γεγονός που προάγει την ουσιαστική ισότητα των ομόφυλων ζευγαριών με πρακτικό και ουσιαστικό τρόπο και όχι απλά σε επίπεδο διακηρύξεων. Η ελληνική κοινωνία πλέον φαίνεται πιο ώριμη από ποτέ να δεχθεί τέτοιου τύπου πρωτοβουλίες και να αποδεχθεί την επέκταση των ρυθμίσεων του οικογενειακού δικαίου για όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό.
Ομως έχει πολύ μεγάλη σημασία ότι με τη νομοθέτηση της τεκνοθεσίας ενισχύονται κυρίως τα δικαιώματα των παιδιών των ομόφυλων ζευγαριών, τα οποία πλέον θα προστατεύονται από την οικογένεια με το νομικό και τυπικό τρόπο και όχι μόνο κοινωνικά. Από τη στιγμή που υπάρχουν πλέον τέτοιες οικογένειες που έχουν κάνει αυτή την επιλογή, είναι κρίσιμο να τους παρέχονται τα ίδια δικαιώματα και να μην υπάρχουν παιδιά με δικαιώματα δύο ταχυτήτων.
Το αξιακό επίπεδο, όταν μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα, επικαθορίζει και το πολιτικό επίπεδο. Ο Πρωθυπουργός γνωρίζει ότι θα έχει διαρροές από την Κοινοβουλευτική του Ομάδα και στην πραγματικότητα στηρίζεται στις ψήφους της προοδευτικής αντιπολίτευσης για να περάσει το νομοσχέδιο αυτό. Δίνοντας στους βουλευτές του τη διέξοδο της «αποχής», κάνει έναν συμβιβασμό που του επιτρέπει και να μην αποκοπούν οι βουλευτές του από το πιο σκληρό δεξιό ακροατήριο, αλλά και να μην αποτελέσουν τροχοπέδη στην ψήφιση του νόμου.
Επομένως το μπαλάκι για την ψήφιση του νομοσχεδίου και την επίτευξη της πολιτικής ισότητας των ομόφυλων ζευγαριών πέφτει στην ουσία στην προοδευτική αντιπολίτευση. Πιστεύω ειλικρινά πως η επιλογή των κομμάτων αυτών δεν μπορεί να γίνει με όρους τακτικούς αλλά μόνο με αξιακούς.
Σε κάθε περίπτωση, ο αγώνας για την πολιτική ισότητα δεν τελειώνει με την ψήφιση του νόμου για τον πολιτικό γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών. Πρέπει να κατακτηθεί σε επίπεδο καθημερινότητας, σε επίπεδο δημόσιας διοίκησης, σε επίπεδο ρητορικής και δημόσιου λόγου. Και αυτό δεν αφορά μόνο τα ομόφυλα άτομα, αλλά και όλες τις κοινωνικές κατηγορίες των πολιτών. Και σε αυτό το επίπεδο έχουμε ακόμα πολλή δουλειά ως πολιτεία και ως κοινωνία.
