Γράφει η Ράνια Τζίμα
Η εβδομάδα που πέρασε είχε μια σειρά από αξιοσημείωτα πολιτικά φάλτσα. Στη ζωή, και ακόμη περισσότερο θα έλεγε κανείς στην πολιτική, θα πρέπει οι άνθρωποι να είναι ευθείς ως προς τις επιλογές τους, να τις διατυπώνουν καθαρά, ιδανικά κατόπιν ωρίμου σκέψεως και να γνωρίζουν βεβαίως ότι αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν και τις συνέπειες της επιλογής τους.
Την εβδομάδα που πέρασε είδαμε το καταγέλαστο, βουλευτές της ΝΔ να δηλώνουν δημόσια ότι διαφωνούν με την τροπολογία για τους μετανάστες και συγχρόνως να διαβεβαιώνουν ότι θα την υπερψηφίσουν με το επιχείρημα ότι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς επειδή απειλούνται με διαγραφή! Αρα δημοσίως παραδέχτηκαν ότι λειτούργησαν κόντρα στις συνταγματικές επιταγές σύμφωνα με τις οποίες οι βουλευτές οφείλουν να ενεργούν με γνώμονα τη συνείδησή τους και όχι προφανώς με γνώμονα τη διατήρηση της θεσούλας τους.
Αυτή τη φορά δεν μπήκαν καν στον κόπο να διασκεδάσουν τις αρνητικές εντυπώσεις από τον φόβο τους να μείνουν έξω από το «μαντρί». Αλίμονο όμως αν το νομοθετικό έργο στη χώρα αρχίσει να λειτουργεί με τους βουλευτές να πράττουν υπό την απειλή διαγραφών και μόνο. Είναι δε καταγέλαστοι οι βουλευτές αυτοί γιατί ανερυθρίαστα μας έδειξαν ότι θέλουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Δηλαδή και να πουν στους ψηφοφόρους τους, στο δεξιό συντηρητικό ακροατήριό τους στις εκλογικές τους περιφέρειες, ότι «εγώ διαφωνώ». Και να μην τα χαλάσουν με το Μαξίμου.
Ηχηρή εξαίρεση ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος από την πρώτη στιγμή ανέπτυξε αναλυτικά και δημόσια το σκεπτικό του κατά της τροπολογίας, δεν «κρύφτηκε» από τη διαδικασία της ψηφοφορίας όπως θα μπορούσε κάλλιστα να κάνει, ήταν κανονικά παρών και φυσικά καταψήφισε σε πλήρη αντιστοιχία προς τις δημόσιες δηλώσεις του. Μπορεί με τον κ. Σαμαρά να διαφωνεί κανείς σε πολλά, όμως η συνέπεια λόγων και πράξεων στην πολιτική – το έχουμε ξεχάσει – είναι η ελάχιστη αναγκαία συνθήκη.
Ο κ. Σαμαράς ήταν συνεπής προς το ιδεολογικό στίγμα που πάντα είχε, δεν μετατοπίστηκε και κυρίως δεν πέταξε την μπάλα στην εξέδρα. Καλό ή κακό το πρόσημο, δεν έχει σημασία. Η συνέπεια όμως έχει και σημασία και αξία. Οσο για εκείνους που ισχυρίστηκαν ότι αυτό που έκανε ο κ. Σαμαράς δεν είναι και τίποτα και έχει ξαναγίνει, ας διαβάσουν λίγο πιο προσεκτικά την κοινοβουλευτική ιστορία των τελευταίων 20 ετών…
Φαίνεται πάντως ότι ο κ. Σαμαράς έχει αποφασίσει να κάνει στον Κυριάκο Μητσοτάκη την αντιπολίτευση που μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει. Από την άλλη όμως, πόσο ισορροπημένο μπορεί να είναι ένα πολιτικό σύστημα όταν κυβερνά ένα κεντροδεξιό κόμμα και αντιπολίτευση του γίνεται από τα δεξιά του;
