Γράφει η Ράνια Τζίμα
Ως άνθρωπος παραμένω ένθερμη οπαδός των αμφιβολιών. Θεωρώ τις αμφιβολίες προωθητικές, παραγωγικές και γενικώς πολλά από όσα γνωρίζουμε δεν θα τα είχαμε κατακτήσει αν δεν εμφορούμασταν από αμφιβολίες και αν είχαμε παραδοθεί στις βεβαιότητες. Ο κανόνας αυτός όμως έχει και εξαιρέσεις.
Υπάρχουν περιστάσεις κατά τις οποίες οι αμφιβολίες μπορούν να γίνουν διαλυτικές. Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι η τραγωδία των Τεμπών.
Από την εικόνα που έχουμε μέχρι αυτή τη στιγμή και διατηρώντας φυσικά κάθε επιφύλαξη για όσα δεν γνωρίζουμε ακόμα, ελλοχεύει ο κίνδυνος να βρεθούμε σε ένα «τυφλό» σημείο όπου η εικόνα που θα έχουμε δεν θα είναι καθαρή ή τουλάχιστον κατηγορηματική.
Ολες και όλοι μας θα σεβαστούμε τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, το έργο της οποίας είναι δύσκολο και η ευθύνη της οποίας μεγάλη, όμως είναι πολύ κρίσιμο αυτή τη φορά η κοινωνία να μείνει με όσο γίνεται λιγότερες αμφιβολίες. Είτε για τους χειρισμούς της κυβέρνησης που δημοκρατικά εξέλεξε είτε βεβαίως για τη Δικαιοσύνη που είναι το ύστατο καταφύγιο όλων μας.
Γιατί η αμφιβολία για τους βασικούς θεσμικούς πυλώνες της πολιτείας μπορεί να γίνει επικίνδυνη, διαβρωτική και διαλυτική για την κοινωνική συνοχή.
Οι εκπρόσωποι των θεσμών θα πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα προστατεύουν τη λειτουργία τους από συμπεριφορές κοινωνικής εκτροπής, οι οποίες βεβαίως, σε όποια συνθήκη και αν βρισκόμαστε, δεν μπορούν να γίνονται ποτέ αποδεκτές. Δεν μπορεί να υπάρχει καμία κατανόηση σε απειλές που φτάνουν μέχρι την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου είτε στον εφέτη ανακριτή που χειρίζεται την υπόθεση.
Ενα ζήτημα είναι το να μείνουμε με τις λιγότερες δυνατές αμφιβολίες σχετικά με το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, αλλά δυστυχώς ό,τι κι αν κουβαλούσε αυτό το τρένο, η τρομακτική αυτή έκρηξη που όλοι έχουμε δει δεν θα είχε συμβεί αν τα δύο τρένα δεν είχαν συγκρουστεί.
Και τα δύο τρένα δεν θα είχαν συγκρουστεί αν η ελληνική πολιτεία είχε κάνει τη δουλειά της και είχε εξασφαλίσει για τους πολίτες σιδηροδρομικό δίκτυο, αν μη τι άλλο, ασφαλές. Αν είχε φροντίσει να εκτελεστεί η διαβόητη σύμβαση 717, αλλά και αν είχε μεριμνήσει για την ύπαρξη και άλλων δικλίδων ασφαλείας, όπως για παράδειγμα η λειτουργία του δευτεροβάθμιου Κέντρου Ελέγχου στην οδό Καρόλου.
Εδώ αυτό που πρέπει να διασφαλιστεί είναι δικαιοσύνη στους ανθρώπους που έχασαν τους δικούς τους από την έκρηξη και σε εκείνους που την έχασαν από τη σύγκρουση. Αλλά πρέπει να εξασφαλιστεί και η ασφάλεια σε 11 εκατομμύρια πολίτες. Δεν είναι δυνατόν δύο χρόνια μετά την τραγωδία να βλέπουμε εικόνες με διαβάσεις μέσα στον αστικό ιστό, όπου οι υπάλληλοι που έχουν την ευθύνη να κοιμούνται ή να απουσιάζουν.
