Του Μάνου Οικονομίδη
Είναι άδικο, αλλά αναπόφευκτο… Οι πολιτικοί που διαθέτουν σε πλεόνασμα ηθικές εφεδρείες, να μην αντιμετωπίζονται από την τύχη και την Ιστορία με έναν διακριτό προστατευτικό μανδύα. Ο επίλογος να γράφεται σε συννεφιασμένο φόντο.
Ο Τζο Μπάιντεν οδεύει παθιασμένα στη διαδρομή του επίσης αξιοπρεπούς Τζίμι Κάρτερ, ως Πρόεδρος μιας θητείας. Να μην έχει το 2024 την ευκαιρία να διεκδικήσει την επανεκλογή του, ή να ηττηθεί μετά βεβαιότητας, όπως συνέβη πριν από τέσσερις δεκαετίες με τον Τζίμι Κάρτερ, και την αλλαγή σκυτάλης στον Λευκό Οίκο με την έλευση του Ρόναλντ Ρίγκαν, μετά από μόλις μια θητεία.
Το αποτέλεσμα των Ενδιάμεσων Εκλογών καλύτερο από τη… συντριβή που προδίκαζαν οι δημοσκοπήσεις, το γεγονός ωστόσο ότι, το κόμμα του Τόμας Τζέφερσον άντεξε, δεν οφείλεται στον ετοιμόρροπο Μπάιντεν. Προέκυψε… παρά την ανεπάρκεια Μπάιντεν. Λες και ακούγεται από τα βάθη της Ιστορίας, η μελαγχολική διαπίστωση του επιτελείου του Μπιλ Κλίντον από το μακρινό 1992: Είναι… ακόμη η οικονομία (ανόητε).
Η “ακρίβεια” Πούτιν τιμώρησε ακόμη μια διακυβέρνηση, όπως συνέβη τους προηγούμενους μήνες επί ευρωπαϊκού εδάφους, στην Ουγγαρία, τη Σερβία, τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Μεγάλη Βρετανία.
Ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου απέτυχε να γίνει ο “θεραπευτής” που είχε ανάγκη η Αμερική, μετά το “ατύχημα” Τραμπ. Έγινε ο ίδιος, όχι απλά μέρος του προβλήματος, αλλά το ίδιο το πρόβλημα. Με εκείνον στα ηνία, οι Δημοκρατικοί δεν φαίνεται να έχουν τύχη στις προεδρικές εκλογές του 2024.
Όπως ο Τζίμι Κάρτερ, αλλά και ο πρεσβύτερος Μπους και ο Ντόναλντ Τραμπ από την πλευρά των Ρεπουμπλικανών, ο Τζο Μπάιντεν… πακετάρει. Το Οβάλ Γραφείο αναζητεί από τώρα τον επόμενο ένοικό του.
