Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Μια συγκεκριμένη οπτική πρίσματος, μέσω της οποίας μπορεί να προσεγγίσει κανείς τις πολιτικές εξελίξεις και τη μάχη των εκλογών της 21ης Μαϊου, παραπέμπει σε… γενναιότητα, για εκείνους που πραγματικά επιθυμούν να πάρουν στα χέρια τους το πηδάλιο της χώρας.
Πώς θα κυβερνηθεί η Ελλάδα, με τόσο δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, μετά τις εκλογές; Η ακρίβεια θα συνεχίσει να καλπάζει ανεξέλεγκτα, και να ροκανίζει δραματικά το οικογενειακό και προσωπικό εισόδημα, λειτουργώντας σωρευτικά στη συλλογική κοινωνική φτωχοποίηση των Μνημονίων. Οι δόσεις των στεγαστικών δανείων θα αυξάνονται, αυξάνοντας επίσης δραματικά το πλήθος των συνεπών δανειοληπτών που θα αδυνατούν να συνεχίσουν να είναι συνεπείς, και θα κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους. Και η επικείμενη επιστροφή σε πρωτογενή πλεονάσματα και δημοσιονομική πειθαρχία από τον Ιανουάριο του 2024, συνεπάγεται ότι η όποια κυβέρνηση θα έχει θνησιγενείς δυνατότητες να στηρίζει τους περισσότερο ευάλωτους πολίτες, μέσω στοχευμένων επιδομάτων. Για να μην πούμε για τους λογαριασμούς ρεύματος, που πολύ δύσκολα θα συνεχίσουν να συγκρατούνται σε ανεκτά επίπεδα, μέσω της κρατικής επιδότησης, η οποία… δεν θα υπάρχει.
Σε ένα τέτοιο μωσαϊκό ανησυχίας και αβεβαιότητας, αν όχι τρόμου, εύλογα αμφισβητεί κανείς για το πόσο “κυβερνήσιμη” θα είναι η Ελλάδα μετά τις εκλογές. Και πόσο μακριά, μέχρι το καλοκαίρι του 2024, πιθανότατα, θα μπορεί να φτάσει μια κυβέρνηση που θα προκύψει από τις δεύτερες ή… τρίτες εκλογές που έχουμε μπροστά μας.
