Η παρέμβαση του ευρωβουλευτή Πέτρου Κόκκαλη στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική – Συμμαχία.
Ολόκληρη η ομιλία:
Κατά την άποψή μου, το διακύβευμα αυτών των εκλογών δεν αφορά στο παρελθόν. Λάθη κάναμε πολλά, και μικρά και μεγάλα, πολλά από αυτά αβίαστα. Όλοι τα γνωρίζουμε. Η κοινωνία θα καταλάβει ότι πήραμε το μήνυμα μόνο εάν αφήσουμε στην άκρη όσα μας χωρίζουν και καταφέρουμε να προχωρήσουμε μπροστά μαζί . Εάν παρουσιάσουμε στα μέλη μας ένα νέο σχέδιο για το μέλλον. Πολλά σχέδια για το μέλλον. Ένα από κάθε υποψήφιο. Από αυτές τις προτάσεις, από αυτά τα σχέδια να εκλεγεί ο νέος αρχηγός. Αυτή ή αυτός που μπορεί να συνενώσει τις προοδευτικές δυνάμεις. Αυτή ή αυτός που μπορεί να κερδίσει ξανά τη νέα δεξιά. Στόχος μας είναι η νίκη. Διακύβευμα αυτών των εκλογών δεν είναι ο καταλογισμός ευθυνών. Διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι η Αριστερά του 21ου αιώνα. Η Ελλάδα του μέλλοντός μας, ο κόσμος που θα ζήσουν τα παιδία μας.
Αυτό είναι το νόημα της επανίδρυσής μας, αυτό είναι το νόημα της ανανέωσης, που χάραξε ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτή είναι η προτεραιότητά μας. Ο νέος Σύριζα, η νέα Προοδευτική Συμμαχία που πρέπει να εφεύρουμε. Αυτήν την κατεύθυνση έχουμε την υποχρέωση να υλοποιήσουμε σε αυτόν το νέο ιστορικό κύκλο. Μια κατεύθυνση αριστερή, ριζοσπαστική, σοσιαλιστική, οικολογική, πατριωτική. Μια κατεύθυνση πλειοψηφική. Ένα νέο πρόγραμμα διακυβέρνησης. Μια νέα πρόταση εξουσίας.
Σε αυτή τη νέα εποχή, το δίλημμα είναι ξεκάθαρο. Δημοκρατικός Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα; Αυτό το νέο σχέδιο διακυβέρνησης δεν μπορεί να έχει άλλη προτεραιότητα από την ανθρώπινη ζωή. Την υγεία, την ευημερία και την πλήρωση των ανθρώπων. Την προστασία από την κλιματική καταστροφή και τη μεταστροφή της σε εφαλτήριο για ένα κόσμο ασφαλή, πλέριο και δίκαιο.
Αυτό είναι, άλλωστε, το επίτευγμα όλων των κοινωνιών που βίωσαν ένα μακροχρόνια σχέδιο δημοκρατικής σοσιαλιστικής διακυβέρνησης και σήμερα, έχουν το υψηλότερο επίπεδο ποιότητας ζωής. Αυτός είναι ο στόχος μας. Η Ελλάδα να είναι η χώρα με την καλύτερη ποιότητα ζωής σε όλη την Ευρώπη. Αυτή την κληρονομιά να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές.
Με μια Πράσινη Επανάσταση, αντίστοιχη με την Αγροτική και τη Βιομηχανική αλλά μεγαλύτερη και ταχύτερη. Μια Επανάσταση που θα τα αλλάξει όλα.
Η κατάρρευση της βιοποικιλότητας, η πανδημία της ρύπανσης, η υπερθέρμανση, με δυο λόγια, η εγκληματική κρίση, ιδιαίτερα στη Μεσόγειο, τη γειτονιά μας, αποτελούν το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ. Σε όλους τομείς της πολιτικής. Σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Πρωτίστως στη δημόσια υγεία. Η ζωή στη γη, όπως τη γνωρίζουμε, σύντομα δε θα υπάρχει. Ο χρόνος έχει ήδη αρχίσει να μετράει αντίστροφα. Και όμως, ακόμα και σήμερα, δεν κάνουμε σοβαρά κάτι. Όπως στα χρόνια πριν τη χρεοκοπία. Σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ακόμα και σήμερα δεν έχουμε αντιληφθεί ότι η Γη δεν μας έχει ανάγκη. Θα συνεχίσει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να υπάρχει. Μπορεί και καλύτερα. Εμείς, οι άνθρωποι, για να υπάρχουμε, χρειαζόμαστε τη Γη χωρίς πυρετό, με το σταθερό κλίμα που έστερξε το ανθρώπινο πολιτισμό .
Αυτό που κάποτε ονόμαζαν Οικολογία, σήμερα είναι ο ζωντανός ιστορικός υλισμός. Εάν δεν αλλάξουμε δεν θα καούμε, εάν δεν αλλάξουμε δεν θα πνιγούμε, εάν δεν αλλάξουμε όμως θα μπούμε σύντομα ξανά σε καραντίνα, ο πολιτισμός του ανθρώπου, όπως τον γνωρίζουμε, θα πάψει να υπάρχει. Εάν δεν αλλάξουμε θα σφαχτούμε. Η κατάρρευση της κοινωνικής συνοχής θα προηγηθεί της κλιματικής καθώς πληθυσμοί θα μετακινούνται και θα αγωνίζονται για την επιβίωση τους πάνω στα φλεγόμενα θρύψαλα του κράτους δικαίου. Αν η Ρώμη καταλύθηκε από βαρβάρους, αυτός είναι ο ορισμός της βαρβαρότητας. Απομένει σε εμάς να οικοδομήσουμε έναν νέο δημοκρατικό σοσιαλισμό απέναντι στον κανίβαλο υπαρκτό καπιταλισμό. Όπως στην ελάσσονά κρίση δημόσιας υγείας, την πανδημία, η απάντηση στη μείζονα κλιματική κρίση απαιτεί αποτελεσματικό κεντρικό σχεδιασμό και έλεγχο, δημοσιονομική μεγέθυνση και δημόσια κατεύθυνση των αγορών, ανακατανομή των βαρών και των πόρων, ειλικρινή αλληλεγγύη και πλατεία λαϊκή συμμετοχή.
Η δεξιά έκανε και κάνει ότι μπορεί, τόσες δεκαετίες, για να εμποδίσει όλα όσα γνωρίζαμε και μπορούσαμε να κάνουμε για να εμποδίσουμε την κλιματική καταστροφή. Φοβήθηκε μην χαμηλώσουν οι ρυθμοί ανάπτυξης και πέσουν οι τιμές στα χρηματιστήρια. Γιατί δεν υπάρχει δεξιά χωρίς αέναη ανάπτυξη σε ένα περατό κόσμο, δεν υπάρχει δεξιά χωρίς σπέκουλα. Και τώρα βλέπει την κλιματική κρίση μόνο ρηχά σαν επιχειρηματική ευκαιρία, μια τεχνικοοικονομική λύση χωρίς πολιτική ανατροπή. Η ιδεολογία της θα είχε ήδη καταρρεύσει αν κι εμείς κάναμε όσα μπορούσαμε. Μείναμε στα λόγια. Τώρα πια δεν έχουμε καμία δικαιολογία. Εάν συνεχίσουμε να κάνουμε τα στραβά μάτια, εάν δεν βάλουμε την προστασία της γης και της αξιοβίωτης ζωής ως πρώτη προτεραιότητα των πολιτικών και του προγράμματός μας, η ιστορία θα αποδώσει και σε εμάς όχι απλώς τις ευθύνες αλλά τον μουτζούρη του τέλους της πολιτικής. Δεν είναι και ποτέ δεν ήταν στραβό το ριζικό μας σύντροφοι και συντρόφισσες, τώρα όμως πλέον εξαντλήσαμε τα πλανητικά όρια.
Η δεξιά στρεβλή κοντόφθαλμη κακανάπτυξη εστιάζει στη διαρκή διόγκωση της παραγωγής και της κατανάλωσης, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και το κόστος, ένας νεοφιλελεύθερος καιάδας για τους αδύναμους, για τους διαφορετικούς, για όλους εμας και τα παιδια μας. Για να ξεφύγουμε από το αδιέξοδο του υπαρκτού καπιταλισμού, την εμμονή στα πρότυπα που έχουν αποτύχει, πρέπει να προσδώσουμε ένα νέο αξιακό περιεχόμενο στην οικονομία μας. Κάθε ενεργό κύτταρο της κοινωνίας έχει ρόλο στη μεγάλη αλλαγή. Η κοινωνική συμμαχία ανάμεσα σε πολίτες, οργανισμούς, κεντρική διοίκηση και τοπική αυτοδιοίκηση, διαμορφώνει μια νέα πρόταση για ένα σύγχρονο Φυσικο Κοινωνικό Συμβόλαιο που αναγνωρίζει αξία στη φύση, στη σύνδεση, την αλληλεγγύη και τη φροντίδα Η πράσινη στρατηγική έχει ξεκάθαρο οικονομικό σχέδιο και πρόγραμμα κοινωνικής διανομής για την αναδιοργάνωση των παραγωγικών δομών, με τη συμμετοχή όλων των κοινωνικών εταίρων. Για τη δημιουργία οικολογικών υποδομών, για την ποιότητα του αέρα και των υδάτων, τη μείωση και τη διαχείριση των αποβλητων, την υγεία των ανθρώπων, την ανάπτυξη νέων πηγών ενέργειας, την οικολογική συντήρηση και κατασκευή κτιρίων, την αλλαγή των παραγωγικών δομών, τον εκδημοκρατισμο της ιδιοκτησιας των μεσων παραγωγης, τη δίκαιη φορολογια, την αποκατασταση των οικοσυστημάτων. Τώρα ήρθε η ώρα να καταλάβουμε ότι η προστασία της ελληνικής φύσης, πολιτειας και γραμματειας δεν είναι μόνο αναγκαία, αλλά είναι η νέα πραγματική πηγή πλούτου της χώρας μας.
Για πόσα χρόνια ακόμα, για ψηφοθηρικούς λόγους, θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με τα μικρά και τα ταπεινά, αφήνοντας στην άκρη τα μεγάλα και τα σημαντικά; Ενώ η θαλασσα μας βράζει, η γη μας λιώνει, η φύση μας φλέγεται, η ανάσα μας πνίγεται, Πόσα χρόνια ακόμα έχουμε μπροστά μας για να αναστρέψουμε τον δρόμο προς την καταστροφή; Τέσσερα ? Δέκα; Είκοσι; Ποιος ξέρει; Ποιος μπορεί με βεβαιότητα να το πει απέναντι στο σύνολο της επιστήμης και το βίωμα όσων γεννηθήκαμε πριν πατήσει ο άνθρωπος στο φεγγάρι ; Πόσα χρόνια αντέχουμε να κλείνουμε τα μάτια στη μεγαλύτερη πολιτική αλήθεια; Γιατί; Για να μη χάσουμε τα εύκολα ψηφαλάκια και τη πολιτική μας βολή; Τώρα ήρθε η ώρα να ξαναπιστέψουμε στις αξίες, στις αρχές και στις ιδέες μας. Να τελειώνουμε με την μικροπολιτική. Να στρατευτούμε όλοι και όλες στη δίκαια μετάβαση παντού, σε κάθε τομέα της οικονομίας, σε κάθε τοπική κοινωνία, σε κάθε συλλογικότητα σε κάθε νοικοκυριό, Αυτή είναι η πρώτη δική μας μεγάλη Αλλαγή και την ίδια στιγμή η τελευταία μας ευκαιρία. Το κοινό μας χρέος και όνειρο.
Η πράσινη συμφωνία πρέπει να εγγυηθεί μια δίκαιη μετάβαση για όλους σε μια νέα εποχή, ιδιαίτερα για εκείνους που έχουν τις λιγότερες ευθύνες για τις εκπομπές του θερμοκηπίου, που είναι εκτεθειμένοι στις μεγαλύτερες ζημίες και απώλειες, που έχουν τη μικρότερη δυνατότητα για να επενδύσουν ώστε να αντιμετωπίσουν την ενεργειακή και μεταφορική φτώχεια. Τώρα πρέπει να κάνουμε τα πάντα για κλιματική δικαιοσύνη μεταξύ των κοινωνικών τάξεων και των γενεών. Είμαστε η τελευταία γενιά που έχει την ευκαιρία να αποτρέψει τη μεγάλη κοινωνική κατάρρευση που θα προκληθεί από την κλιματική καταστροφή.
Σε έναν κόσμο που επιδεινώνεται ραγδαία, αντιμέτωπος με την κλιματική κρίση και την εξάντληση των φυσικών πόρων, την πύκνωση ακραίων καιρικών και υγειονομικών φαινομένων. τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού όσο αυξάνονται εκρηκτικά οι ήδη ακραίες ανισότητες, αποτελεί υποχρέωση όλων μας να αναλάβουμε πολιτική δράση. Η πολιτική δεν είναι θεωρία. Τώρα ήρθε η ώρα να βγάλουμε την πολιτική από τα γραφεία και τα στεγανά και στείρα κομματικά ιερατεία. Να νιώσουμε ξανά τους ανθρώπους. Να προσφέρουμε λύσεις. Να οικοδομήσουμε ένα νέο Συριζα μια νεα ΠΣ ριζοσπαστικά δημοκρατική, ανοιχτή, δημιουργική και αποτελεσματική. Στα θεμέλια της διεύρυνσης να πάρουμε πνοή από και δώσουμε εξουσία στα μέλη με όπλο την ψηφιακή επανάσταση, τον isyriza, τα δημοψηφίσματα για τις πολιτικές θέσεις και τις υποψηφιότητες, τη διαφάνεια και τη λογοδοσία με συμμετοχικό προϋπολογισμό του κόμματος, την επιμόρφωση των στελεχών και την ενδυνάμωση των ΟΜ με σκοπό τη μετρήσιμη και αποτελεσματική γείωση στη κοινωνία και τη διάδραση με τους κοινωνικούς εταίρους και τα κινήματα
Στην πατρίδα των δικών μας αξιών, δεν αρκεί να διασφαλίσουμε την επιβίωση, όπως τότε που κληθήκαμε και αντιμετωπίσαμε την ανθρωπιστική κρίση. Όραμά μας είναι μια Ελλάδα για να ζεις, μαζί. Να ανθείς. Μαζί με την οικογένεια, μαζί με τους φίλους, τους συντρόφους, τους συναδέλφους, τους συνεργάτες και τους ανταγωνιστές, με τους συνανθρώπους που ξεμάθαμε να επικοινωνούμε. Ο ατομικισμός είναι η αξία των αγορών, η συλλογικότητα είναι η δική μας. Μια για όλους και όλοι για μια. Γιατί μόνο μαζί μπορούμε να ξαναβρούμε και να διεκδικήσουμε τις αρχές και τα ιδανικά μας.
Σήμερα είμαστε όλοι εδώ γιατί δεν χαρίζουμε αυτήν την παράταξη σε κανέναν. Ερχόμαστε από μακριά και θα πάμε μακριά. Ακόμα πιο μακριά. Όσοι μετράν αργύρια, θα μας βρουν ενωμένους απέναντί τους. Τώρα ήρθε η ώρα να ξαναβρούμε τον καλύτερό μας εαυτό, τον πιο ριζοσπαστικό μας εαυτό, τον πιο μαχητικό μας εαυτό, πριν είναι πολύ αργά. Είμαστε όλοι εδώ γιατί συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε. Είμαστε όλοι εδώ γιατί δεν χαρίζουμε τα όνειρά μας σε κανέναν. Είμαστε όλοι εδώ γιατί δεν χαρίζουμε ούτε την Ελλάδα ούτε τη πρόοδο σε κανέναν.
