Του Νίκου Φυλάγγελου
Με τον Αλέξη Τσίπρα είναι να απορείς, ορισμένες φορές. Πριν από πέντε σχεδόν χρόνια, δεν δίστασε να απαλλαγεί από την παρέα των… ψεκασμένων, που δεν απέρριπταν την προοπτική… ρεσάλτου στο Νομισματοκοπείο, και φυσικά βγήκε κερδισμένος.
Σήμερα, ως ηττημένος πρώην πρωθυπουργός, αλλά πρακτικά χωρίς αντίπαλο στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς, ο ίδιος άνθρωπος, δυσκολεύεται να απαλλαγεί από “παρατράγουδα” τύπου Δρίτσα.
Δεν είναι η πρώτη φορά, και μετά βεβαιότητας δεν θα είναι η τελευταία, που ένα στέλεχος από το χθες θα… χαλάει το μέλλον του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Νοοτροπίες και ρητορική, όχι απλά του… 3%, αλλά του απόλυτου περιθωρίου. Μεταξύ θυμηδίας και οργής, όπως η σημερινή δήλωση Δρίτσα για τους σεσημασμένους δειλούς δολοφόνους της “17 Νοέμβρη”.
Όσο ο Αλέξης Τσίπρας δεν παίρνει τη μεγάλη απόφαση να απαλλαγεί από τέτοια “παρατράγουδα”, το μέλλον του θα σκοτεινιάζει. Μοιάζει δύσκολο να μπορεί να απαλλαγεί. Ακόμη και με… απεργία πείνας, όπως του χυδαία αμετανόητου Κουφοντίνα.
