Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Το ταξίδι της μνήμης σταματάει στο μακρινό 2004. Την 7η Μαρτίου, που σηματοδότησε το τέλος του σάπιου συστήματος Σημίτη, ή τουλάχιστον έτσι πίστεψε τότε η πλατιά κοινωνική πλειοψηφία, η οποία στάθηκε στο πλευρό του Κώστα Καραμανλή, και του χάρισε έναν από τους εμβληματικότερους εκλογικούς θριάμβους στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Σε εκείνες τις κάλπες, 3,5 εκατομμύρια Έλληνες έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον Κώστα Καραμανλή. Τον τελευταίο πρωθυπουργό της Ελλάδας εκτός Μνημονίων, τον μοναδικό που είχε τόσο ανθρώπινα συστατικά στοιχεία χαρακτήρα, ώστε να μπορεί να αντιληφθεί τον μέσο Έλληνα. Να τον καταλάβει. Να τον εκφράσει. Κάποιες φορές, και να τον εμπνεύσει.
Ο Κώστας Καραμανλής δεν κατάφερε να νικήσει τους “νταβατζήδες”. Η διακυβέρνησή του υπονομεύτηκε, εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας, εντός και εκτός συνόρων. Ένα ολόκληρο σύστημα ηθικής παρακμής τον πολέμησε με λύσσα, επί 5 1/2 χρόνια, για να τον οδηγήσει τελικά στην ανατροπή από την εξουσία το 2009.
Και μετά, ήρθαν… οι μέλισσες. Η ακροδεξιά, το μίσος και ο διχασμός, σε επίπεδο πολιτικής εκπροσώπησης, τα Μνημόνια και η κοινωνική φτωχοποίηση σε επίπεδο καθημερινότητας. Σε συνδυασμό με την εθνική υποχώρηση, με την Ελλάδα να ακρωτηριάζεται σε επίπεδο εθνικής αυτονομίας και αυτοδιάθεσης, να παραμερίζεται στο περιθώριο των διεθνών εξελίξεων.
Εκείνη την περίοδο, ο Κώστας Καραμανλής έκανε ένα άλμα στρατηγικής, που φυσικά πλήρωσε ακριβά. Με την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησής του, και την τελική ανατροπή του από την εξουσία. Το άλμα αφορούσε στην απόπειρα στρατηγικής συνεργασίας με τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, που θα επέτρεπε στην Ελλάδα να ενισχύσει τη θέση και τη χρησιμότητά της στη Δύση, και στους κόλπους του ΝΑΤΟ.
Επιπροσθέτως, θα επέτρεπε στην Ελλάδα να διαμορφώσει συνθήκες ενεργειακής ανεξαρτησίας, μεταξύ άλλων μέσω του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, ώστε σήμερα, η ελληνική οικογένεια να μην γονατίζει από τις αυξήσεις, λόγω της ενεργειακής κρίσης.
Η στρατηγική συνεννόηση με τη Ρωσία πολεμήθηκε από… άλλες δυνάμεις, ο Κώστας Καραμανλής ανετράπη το 2009, και ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη εγκαταλείφτηκε. Έτσι γίνονται οι… καλές δουλειές.
