Ο Εμμανουέλ Μακρόν θα καταγραφεί… με πείσμα, από τον ιστορικό του μέλλοντος, ως μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις της πολιτικής ζωής, τα τελευταία πολλά χρόνια.
Τουλάχιστον για εκείνους που είχαν ξεγελαστεί από το… χαμόγελο του Γάλλου Προέδρου, και τις επικοινωνιακές ικανότητές του, θεωρώντας ότι θα μπορούσε να αποτελέσει τον φυσικό ηγέτη της επόμενης Ευρώπης. Και να ενσαρκώσει τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η κοινή πατρίδα μας, για το μέλλον της.
Για τους υπόλοιπους, που… υποψιαζόμασταν την απουσία “σπονδυλικής στήλης” από τον αγαπημένο τεχνοκράτη των τραπεζών, ο Εμμανουέλ Μακρόν ήταν και παραμένει… Μανού. Όπως ακριβώς τον είχε χαρακτηρίσει ειρωνικά πριν από μερικά χρόνια ένας μαθητής σχολείου, στο πλαίσιο περιοδείας του.
Όλα καλά με την Ευρώπη του… Διαφωτισμού, Μανού; Την οποία έχουμε ξεχάσει και εξαιτίας της πολιτικής ανεπάρκειας του Γάλλου σημερινού Προέδρου.
Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
