Η ανομολόγητη αλήθεια, αυτή που δεν χωράει σε παραμορφωτικούς φακούς… Δυο χρόνια μετά την εκκίνηση της βάρβαρης ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, μονάχα… ενσωματωμένοι και πρόθυμοι για χειροκροτήματα αρνούνται να αποδεχτούν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως συλλογικό υποκείμενο, πλήρωσε το βαρύτερο στρατηγικό τίμημα.
Με… σκηνοθέτη την Ουάσινγκτον, η ουκρανική κρίση “γονάτισε” την Ενωμένη Ευρώπη, με παγίωση της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής των Ευρωπαίων πολιτών, διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και πολλαπλασιασμό των αντιδράσεων που “φουσκώνουν” τα ακροδεξιά και αντισυστημικά κινήματα, οδηγώντας αναπόφευκτα στην αποσυναρμολόγηση της ευρωπαϊκής συνοχής.
Η χώρα-κλειδί για να πετύχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες τον στρατηγικό στόχο τους να μετατρέψουν την Ευρώπη σε… συμπλήρωμα των επιδιώξεών τους, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν, ήταν η Γερμανία.
Χωρίς την Άνγκελα Μέρκελ στο τιμόνι, η ισχυρότερη χώρα της ηπείρου μας ξέπεσε στη ντροπιαστική ηγεσία του Όλαφ Σολτς, της Αναλένα Μπέρμποκ και του Κρίστιαν Λίντνερ. Τα πράγματα στο Βερολίνο είναι πολύ σοβαρό σε επίπεδο κοινωνικής αναστάτωσης, όπως αποδεικνύεται από τις μαζικές κινητοποιήσεις διαφορετικών κοινωνικών ομάδων. Με τραγική συνέπεια, οι απελπισμένοι Γερμανοί πολίτες, να προσπερνούν και να παραμερίζουν ακόμη και την ιστορική ενοχή τους για τον ναζισμό, και να στηρίζουν μαζικά το ακροδεξιό AfD.
Ο ετοιμόρροπος Τζο Μπάιντεν, άβουλος, τραγικός και μοιραίος για την υποτίμηση του αποτυπώματος ισχύος της σημαντικότερης Δημοκρατίας στον πλανήτη, αγκαλιά με τον… ηθοποιό και κατηγορούμενο για ακραία διαφθορά Βολοντίμιρ Ζελένσκι, μπορούν να χαμογελούν ανεμπόδιστα.
Τα χαμόγελα θα… κοπούν, με τη βούληση των κοινωνιών. Της αμερικανικής και των ευρωπαϊκών. Η ζημιά ωστόσο έχει γίνει. Στον πυρήνα του ευρωπαϊκού ιδεώδους.
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
