Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 1η Οκτωβρίου 2022
Η Αθήνα ως επίμονος ψίθυρος της Ιστορίας, για τη γραμμική και αταλάντευτη σχέση ανάμεσα στους λαούς και τις ηγεσίες τους. Στην αδιαμεσολάβητη επαφή που θα πρέπει να έχουν κάθε φορά, εκείνοι που εξουσιοδοτούνται από τις κοινωνίες να ηγούνται του μέλλοντός τους, με τις πραγματικές ανάγκες, τις προτεραιότητες, τις προσδοκίες και τις επιθυμίες των πολιτών τους.
Η Αθηναϊκή Δημοκρατία ταξίδεψε στο μέλλον της ανθρωπότητας την αρετή της Δημοκρατίας. Ως πολίτευμα σύνθεσης, ισοτιμίας και κατανόησης. Με τις εκλογές να υπηρετούν κάθε φορά την αναγκαία χρησιμότητα του μαιευτηρίου της επανεκκίνησης. Του απολογισμού, της κρίσης, της επόμενης προοπτικής.
Οι πρόσφατες εκλογές στην Ιταλία, και η προσέγγισή τους από τις ελίτ, τόσο στην πολιτική καρδιά της Ενωμένης Ευρώπης όσο και σε άλλες χώρες-μέλη της κοινής ευρωπαϊκής πατρίδας μας, ήρθαν να μας θυμίσουν μελαγχολικά, την έλξη που ασκούν στις ελίτ αυτές οι… ψευδαισθήσεις για την ψήφο των λαών.
Για το πώς ψηφίζουν οι κοινωνίες, ποιους ψηφίζουν και γιατί τους ψηφίζουν. Για την εκκωφαντική σημασία της αποχής και της αποστασιοποίησης, ειδικά μπροστά σε «επικίνδυνες» επιλογές και πολιτικά αφηγήματα. Για τη συρρίκνωση της «ενεργής κοινωνίας», με λιγότερους αριθμητικά και ποιοτικά πολίτες να ασχολούνται με τα κοινά.
Η Αθηναϊκή Δημοκρατία μοιάζει σήμερα με θλιβερή ανάμνηση της ζωής που δεν ζήσαμε. Του μέλλοντος που ακυρώθηκε. Του παρόντος που παραδόθηκε στα άκρα και τις ακρότητες που τα συνοδεύουν. Σε υστερικές παραφωνίες της ηθικής, σε ατελείς προσωπικότητες σε διαρκές διαζύγιο με τον καθρέφτη της αυτογνωσίας.
Η… βαρυκοϊα των πολιτικών ηγεσιών για τις ανάγκες των κοινωνιών, λειτουργεί ως μαιευτήριο αποσταθεροποίησης. Η κρίση της Ιστορίας θα είναι αμείλικτη.
