Ένα μοιραίο δίδυμο για την κοινή πρόοδο και προοπτική της νέας κοινής πατρίδας μας, της Ενωμένης Ευρώπης.
Η Ιστορία θα μνημονεύει με θυμό την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και τον Σαρ Μισέλ, η παρουσία των οποίων στην πολιτική διεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει συνοδευτεί από βαθιά υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των Ευρωπαίων πολιτών, συρρίκνωση της πολιτικής αυτονομίας της Ένωσης σε διεθνές επίπεδο και γιγάντωση της προδιάθεσης των ευρωπαϊκών κοινωνιών να στραφούν σε επιλογές αντισυστημικής απόγνωσης. Αδιαφορώντας για το ακροδεξιό αποτύπωμά τους.
Στην ουκρανική κρίση, η Ευρωπαϊκή Ένωση έγινε…. συμπλήρωμα διατροφής στη λαιμαργία των Ηνωμένων Πολιτειών να εξυπηρετήσουν τα στενά στρατηγικά συμφέροντά τους, υποκαθιστώντας τη συλλογική Δύση, και βυθίζοντας τους Ευρωπαίους πολίτες σε διαρκή κρίση ακρίβειας και υποβάθμισης της ποιότητας ζωής.
Στο Μεσανατολικό, πάλι η Ευρώπη παρακολουθεί άφωνη και ανήμπορη να παρέμβει ουσιαστικά, με τα μεταναστευτικά ρεύματα να θεριεύουν, και την αντίδραση στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών κοινωνιών να πολλαπλασιάζεται.
Στη σκιά της πανδημίας του κορονοϊού, και με την ασφυκτική πίεση της Γερμανίας και των… δορυφόρων της, το συλλογικό υποκείμενο των Βρυξελλών επιστρέφει σε πολιτικές δημοσιονομικών περιορισμών. Αδιαφορώντας για τους ανθρώπους που υπάρχουν πίσω από τους αριθμούς.
Δεν χρειάζεται να περιμένουμε να στηθούν κάλπες, για να βιώσουμε το αχρείαστο ραντεβού με τα τέρατα των άκρων. Τα ανταμώνουμε καθημερινά. Εξαιτίας της παιδικής χαράς των Βρυξελλών, που μετέτρεψε σε… νάνο την Ενωμένη Ευρώπη.
Του Κυριάκου Βελισσάριου
