Του Μάνου Οικονομίδη
Η ζωή και οι κύκλοι της… Οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία είναι περίπου δεδομένο ότι θα οδηγήσουν την ισχυρότερη χώρα της Ενωμένης Ευρώπης σε μια ιστορική αλλαγή σελίδας, με το μεγαλύτερο και πιο ανθεκτικό εκλογικά κόμμα της ηπείρου μας, τους Χριστιανοδημοκράτες, να βρίσκεται εκτός εξουσίας, για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 15 χρόνια.
Η επιτάχυνση του “τέλους μιας σχέσης” ανάμεσα στη γερμανική κοινωνία και το CDU ήταν περίπου αναπόφευκτη, στη βαριά σκιά της οριστικής αποχώρησης της Άνγκελα Μέρκελ από την κεντρική πολιτική σκηνή. Σε μια εποχή ακραίας αβεβαιότητας και ευμετάβλητων ισορροπιών, ελάχιστοι κομματικοί σχηματισμοί καταφέρνουν να διατηρήσουν ακέραιο ιδεολογικό κεφάλαιο, την υπεραξία του οποίου εξαργυρώνουν στην κάλπη. Μετρούν τα πρόσωπα, και… η κόπωση.
Χωρίς την Άνγκελα Μέρκελ στο ψηφοδέλτιο, οι Γερμανοί ψηφοφόροι υποκύπτουν με προχωρημένη άνεση στη γοητεία της αλλαγής, την οποία ενσαρκώνουν στη δεδομένη συγκυρία ο Όλαφ Σολτς και οι Σοσιαλδημοκράτες. Ακόμη κι αν ο Άρμιν Λάσετ φυσικός κληρονόμος του κοινωνικού φιλελευθερισμού που εξέφρασε και υλοποίησε η Άνγκελα Μέρκελ είχε… γοητευτική φωτογένεια, η αλλαγή της σελίδας θα διατηρούσε μεγαλύτερη δυναμική. Η ατέλεια της υποψηφιότητας Λάσετ, απλώς επιταχύνει το γύρισμα της σελίδας.
Η απερχόμενη Καγκελάριος κατανοεί αυτή την πραγματικότητα και υποκύπτει στον πειρασμό του εκνευρισμού. Απευθύνεται στο θυμικό των Γερμανών ψηφοφόρων, και υποσυνείδητα τους καλεί να ψηφίσουν τον Άρμιν Λάσετ, για… χάρη της. Οι λαοί ωστόσο, ψηφίζουν για το μέλλον τους, όχι για τις… αναμνήσεις τους.
Η Άνγκελα Μέρκελ το γνωρίζει και αυτό. Καλά…
