Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2022
Το τίμημα της παρακμής… Η προφανής υστέρηση του «συστήματος», πολιτικού, μιντιακού και «πνευματικού», να ακούσει τις μεγάλες αλήθειες που κυριαρχούν στις αγωνίες των πολιτών, στην τρέχουσα συγκυρία.
Η δεκαετία της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων πλήγωσε τον πυρήνα της αδιατάρακτης σχέσης πολιτικών-πολιτών, ανεξάρτητα από το πόσο συχνά και με πόση ένταση, η απαξίωση των θεσμών από την κοινωνία προσέλαβε και εκλογικό αποτύπωμα.
Η σημερινή Ελλάδα είναι μια… ζαλισμένη χώρα. Η κοινωνία δεν βλέπει να γυρίζει η σελίδα που άνοιξε και θα έπρεπε να κλείσει, με τις διαρκείς, διαδοχικές και ανατροφοδοτούμενες κρίσεις, και καθώς η αρετή της υπομονής έχει χαθεί προ πολλού ως στοιχείο ταυτότητας για την εθνική διαδρομή, διαμορφώνεται η επικίνδυνη πρώτη ύλη της ανάφλεξης. Της κοινωνικής έκρηξης. Της αυτοδιάλυσης…
Η απαξίωση των θεσμών από τους πολίτες, γίνεται αντιληπτή σε κάθε στροφή της κανονικής ζωής. Στην καθημερινότητα, στις συζητήσεις στις παρέες, στους χώρους εργασίας, στους… μονολόγους με τον εαυτό μας. Η απώλεια εμπιστοσύνης των πολιτών προς την Πολιτεία, λειτουργεί με σκανδαλιστική συνέπεια και επικινδυνότητα, ως αφετηρία ανατροφοδοτούμενων δεινών.
Στη χώρα μας άλλωστε το ζούμε μετά τις εκλογές του 2009. Στον δημόσιο βίο, στην πολιτική, στα ΜΜΕ, στα social media, στον λεγόμενο πνευματικό κόσμο στους κάθε λογής και αυτοπροσδιορισμού διαμορφωτές της κοινής γνώμης, τα άκρα και οι ακρότητες επελαύνουν. Δεν υπάρχει χώρος για μετριοπάθεια και σύνεση, για συναίνεση, συναντίληψη, συμπόρευση. Το περιθώριο εκτόπισε την πλειοψηφία, και τη μετέτρεψε σε ενοχικά σιωπηλή.
Στην πρόσφατη ομιλία του στην Κρήτη, με τις πολλαπλές αναγνώσεις της, ο Κώστας Καραμανλής σεργιάνισε με την παράθεση των ιδεών του, σε αυτή ακριβώς την «άβολη αλήθεια». Όσο επιδεινώνεται η απαξίωση των θεσμών από τους πολίτες, όσο η κοινωνία βλέπει την Πολιτεία ως «αντίπαλο» και όχι ως εντεταλμένο σύμμαχο για την προάσπιση και βελτίωση της ζωής της, τα άκρα και οι ακρότητες, με το μίσος και τον εθνικό διχασμό που έχουν καλλιεργήσει και εδραιώσει, θα μας οδηγούν ένα βήμα πιο κοντά στην παρακμή. Στον χορό των τεράτων, στα οποία… μοιάζουμε.
