Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 1η Ιανουαρίου 2022
Η ημέρα, η στιγμή, η συγκυρία… Αυτοτελείς εκδοχές του χρόνου, του σεναρίου της ζωής, του μωσαϊκού της διαδρομής του καθενός μας, που αναζητούν κάθε φορά καινούριες αφετηρίες.
Η εποχή προσφέρεται για… ενδοσκόπηση. Στο μεταίχμιο του γυρίσματος της μεγαλύτερης σελίδας του χρόνου, αφήνοντας πίσω μια χρονιά, καλωσορίζοντας μια καινούρια, διεκδικώντας το μερίδιο στην ενσάρκωση των ονείρων και την υλοποίηση των προσδοκιών που έρχονται… ατελείς, από τις διαδρομές που προηγήθηκαν.
Η ελπίδα διατηρεί, στη διαδρομή της εξέλιξης του ανθρώπινου γένους, το ισχυρότερο συναισθηματικό αποτύπωμα από κάθε άλλη παραμετροποίηση. Η ελπίδα να ζήσουμε, να ζήσουμε καλύτερα, να ζήσουμε καλύτερα από πριν, να ζήσουμε όσα δεν ζήσαμε, να ζήσουμε όσα δεν έχουμε ακόμη ονειρευτεί. Κλείνεις τα μάτια και μπροστά σου ανοίγονται καθαροί ορίζοντες, χωρίς σύννεφα, με το απέραντο γαλάζιο να έχει παραμερίσει εκκωφαντικά το γκρι.
Η ελπίδα αποτελεί τον μοχλό αποσυμπίεσης και υπέρβασης του φόβου, ως φυσικό ταυτοτικό στοιχείο της προσωπικότητας του καθενός. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να παραδοθεί για μεγάλο διάστημα στον φόβο, ακριβώς επειδή πρακτικά υπονομεύει την αυτονόητη διεκδίκηση της ζωής. Χάρη στην ελπίδα, προσδοκά ότι η ζωή είναι εκείνη, παρούσα και γενναιόδωρη, ότι δεν τον έχει ξεχάσει.
Σε δύσκολες εποχές, αβεβαιότητας, σύγχυσης, ανασφάλειας και φόβου, ας μην ξεχνάμε τον δεδομένο ήρωα της ζωής μας. Εκείνον που κρύβουμε μέσα μας. Να τον φροντίζουμε. Να μην τον αδικούμε. Να μην τον υποτιμούμε. Θα είναι εκεί για εμάς, ακόμη και όταν δεν καταλαβαίνουμε ότι τον χρειαζόμαστε.
Εκείνος μας δείχνει τον δρόμο και μας καθοδηγεί για τις καινούριες αφετηρίες. Που κάθε φορά, περιμένουν τον καιρό τους. Καλή χρονιά να έχουμε…
