Του Κυριάκου Βελισσάριου
Ο Τζο Μπάιντεν… ανασαίνει βαθιά. Τον τελευταίο μήνα, τα δεδομένα έχουν μεταβληθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τον 46ο Πρόεδρο της υπερδύναμης να καλύπτει μέρος των μεγάλων απωλειών στο προφίλ και τη δημοφιλία του, τους Δημοκρατικούς να ανακάμπτουν στη μάχη για τη Γερουσία, ενόψει των Ενδιάμεσων Εκλογών, και τους Ρεπουμπλικανούς να μην μπορούν να διαχειριστούν την τοξικότητα του Ντόναλντ Τραμπ.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η ρητορική την οποία αγκαλιάζει εσχάτως ο σημερινός ένοικος του Οβάλ Γραφείου, περιγράφοντας τον Ντόναλντ Τραμπ και τους οπαδούς του ως “απειλή” για τη Δημοκρατία, προφανώς και συμφωνούν με την πραγματικότητα.
Ο Τραμπ ωστόσο αποτελεί το έναν… πύργο υπονόμευσης της αμερικανικής Δημοκρατίας. Ο έτερος υπονομευτής είναι ο ίδιος ο Τζο Μπάιντεν. Με την ανεπάρκεια και την ανικανότητά του, με την αδυναμία του να ανταποκριθεί στις προσδοκίες όσων τον ψήφισαν.
Ο “παππούς” εξελέγη για να θεραπεύσει τον κοινωνικό διχασμό της Αμερικής. Έγινε ο ίδιος μεγάλος επιταχυντής του. Μέρος του προβλήματος, αντί για τη… λύση του.
