Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Η πραγματική πολιτική μέτρηση των κομμάτων στις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι οι περιφερειακές εκλογές. Εκεί ψηφίζουν οι πολίτες με ευρύτερα πολιτικά κριτήρια. Σε αυτές οι Ν.Δ. παρέμεινε κυρίαρχη. Ακόμη κι εκεί που έχασε ο υποστηριζόμενος από τη Ν.Δ., πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, ηττήθηκε πάλι από δεξιό «αντάρτη». Στις δημοτικές εκλογές τα κριτήρια είναι πολύ διαφορετικά, τα κομματικά στελέχη γίνονται σκορποχώρι και τηρείται και μια αξιοσημείωτη παράδοση. Οι τοπικοί κομματάρχες και βουλευτές δεν συνασπίζονται εύκολα υπό τη σημαία μιας ισχυρής κεντροδεξιάς προσωπικότητας για δύο λόγους.
Αφενός, κανείς δεν θέλει να αναγνωρίσει τα πρωτεία σε κάποιον που μετά θα αναδειχθεί σε ισχυρό τοπικό παράγοντα και, αν πετύχει, μετά μπορεί να αναδειχθεί σε αντίπαλο για το εθνικό κοινοβούλιο, και, αφετέρου, λόγω προσωπικών συμφερόντων τα τοπικά στελέχη υποκύπτουν εύκολα στο δέλεαρ θέσεων που τους προτείνουν ισχυροί υποψήφιοι της αριστεράς ή του ΠΑΣΟΚ. Ετσι, π.χ., έχασε ο Ζέρβας, ισχυροί τοπικοί παράγοντες της Ν.Δ. συντάχθηκαν με τον Αγγελούδη. Αλλού η Ν.Δ. δεν μπόρεσε να επιλέξει και να επιβάλει μια ισχυρή προσωπικότητα απέναντι σε αραχνιασμένους μαρξιστές, όπως οι περιπτωσάρες της Πάτρας και του Χαλανδρίου, οπότε λογικό ήταν να επικρατήσει η ανακυκλωμένη αριστερίλα. Η πιο ιδιαίτερη περίπτωση είναι ο Δήμος Αθηναίων.
Η πόλη έχει μια ισχυρή αστική δεξιά βάση, συντηρητικών ανθρώπων, νοικοκυραίων. Ο Κώστας Μπακογιάννης πλήρωσε επί δέκα σε απώλεια ψήφων το φιάσκο του «Μεγάλου Περιπάτου», το ανεξήγητο κόψιμο του κέντρου στη μέση, με το κλείσιμο του Ζαππείου, και τις διάφορες παρόλες που αμολούσε υπέρ του δικαιωματισμού και των λαθραίων. Το κωμικοτραγικό είναι πως για τους τελευταίους, για το λαθρομεταναστευτικό, ο Δήμαρχος, οποιοσδήποτε Δήμαρχος, οπουδήποτε στην Ελλάδα, δεν έχει καμία σοβαρή αρμοδιότητα.
Ούτε τα σύνορα φυλάει ούτε δίνει άδειες διαμονής ή άσυλο. Αν ο Κ. Μπακογιάννης είχε με μετρημένο τρόπο διαμαρτυρηθεί για την κατάντια και την γκετοποίηση πολλών γειτονιών της Αθήνας, αν πολιτικά είχε υψώσει ανάστημα απέναντι στην πολιτική της διάρρηξης της εθνικής και κοινωνικής συνοχής, τασσόμενος πολιτικά απέναντι στο κύκλωμα Τούρκων και άλλων εθνικοτήτων λαθροδιακινήτων, συνεργών τους αριστερών ΜΚΟτζήδων με βαθιές τσέπες, θα είχε σαρώσει από την πρώτη Κυριακή ή στη χειρότερη θα είχε μια άνετη νίκη στη δεύτερη, κινητοποιώντας να επιστρέψουν στην κάλπη αυτοί που προτίμησαν να πάνε βόλτα ή έκατσαν σπίτι τους.
Θα είχε αφαιρέσει λόγο ύπαρξης από ανακυκλώμενους χρυσαυγίτες, μονοθεματικά, περιθωριακά μορφώματα. Αυτό προϋπέθετε να αισθανθούν ο ίδιος και το κόμμα την αλλαγή των καιρών στην Ευρώπη και στον κόσμο όλης της Δύσης, μετά τα θλιβερά γεγονότα της γενοκτονικής επίθεσης των φιλότουρκων και φιλοϊρανών τζιχαντιστών της Χαμάς σε βάρος του λαού του συμμάχου μας Ισραήλ. Οι νέες επιθέσεις ισλαμικής τρομοκρατίας, όπως στην καρδιά της Ε.Ε., τις Βρυξέλλες, η στροφή και η σκλήρυνση της στάσης της Σουηδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου έρχονται να δικαιώσουν όσους από εμάς φωνάζαμε την αλήθεια, αδιαφορώντας για τη χυδαιότητα των ύβρεων και των επιθέσεων από τον τραγικό χρήσιμο ηλίθιο των ισλαμιστών, την αριστερά.
Ο Κώστας έπαθε λίγο Τριντό, όπως και άλλη στην κυβέρνηση, και έτσι ήπιε το πικρό ποτήρι της ήττας. Η προκλητική περιφρόνηση του σκληρού πυρήνα της ευρύτερης παράταξης επέφερε αντίδραση. Εκαναν εν γένει το καθήκον τους, ψήφισαν δαγκωτό Χαρδαλιά, στο σύνολο ο ταλαίπωρος ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε τρίτος και άλλου τέταρτος, αφού αλλού ψήφισαν δεξιούς αντάρτες και στην Αθήνα πήγαν τσάρκα, αφήνοντας τον δρόμο στον Δούκα. Θυμίζω δε πως η ταπεινότης μου δημόσια στήριξα όλα τα ψηφοδέλτια της παράταξης, για λόγους που εξήγησα και δικαιούμαι κριτικής.
Δεν απείχα, δεν πούλησα τρέλα, ούτε μάσησα κάνα περίεργο χόρτο, βγάζοντας χρησμούς, και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Χρειάζεται, λοιπόν, ο πρωθυπουργός να βγάλει τα σωστά συμπεράσματα για πρόσωπα και πολιτικές και να στραφεί θετικά προς τον πυρήνα της ευρύτερης παράταξης, των κεντροδεξιών πατριωτών, που υπερασπίζονται αξίες και σύμβολα και θέλουν αληθινά φιλελεύθερη οικονομία. Οι άνεμοι της Ιστορίας αγριεύουν γύρω μας και, εάν γίνουν θύελλα, αυτοί οι άνθρωποι είναι η ραχοκοκαλιά του κράτους και του Εθνους, αυτοί θα την κρατήσουν όρθια και ασφαλή.
Πάντως μέσα από τις όποιες αβαρίες έγιναν στις αυτοδιοικητικές εκλογές, είδαμε και το κωμικοτραγικό να πανηγυρίζει ο… τρίτος για τη νίκη κάποιων, που πριν αποκαλούσε τον χώρο τους «Γερμανοτσολιάδες». Βέβαια, όταν, έπειτα από κάνα μήνα διακοπές στα Χάμπτονς ή στη Φλόριντα, γυρίσουν ο Στέφανος, ο Τάιλερ και το συμπαθέστατο σκυλί τους, μπορεί να μάθουμε πως, σύμφωνα με κάποια νέα θεωρία, ο τρίτος είναι πρώτος και πρέπει ο Ανδρουλάκης, όταν ξεπεράσει ψυχολογικά το θέμα των υποκλοπών, να γίνει dog walker του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Στη Νέα Υόρκη, να ξέρετε, κάποιοι κάνουν καριέρα έτσι. Απλά υπάρχει ο φόβος ο Ανδρουλάκης να χάσει τον σκύλο και θα έχουμε δράματα.
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Δικηγόρος, Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, εταίρου του συνασπισμού ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
www.neadexia.gr
