Του Νίκου Φυλάγγελου
Φυσικά και δεν περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό. Στα… βουνά, οι φωνές που ακούς, έχουν τις περισσότερες φορές το αποτύπωμα όσων κουβαλάς μέσα σου. Όσων πιστεύεις. Όσων έχεις ζήσει. Όσων καταλαβαίνεις.
Στα βουνά του Νταβός λοιπόν, στο παρεάκι των ισχυρών του πλανήτη, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, είναι περίπου αδιανόητο να ακουστούν οι αγωνίες της κοινωνίας. Οι ανάγκες των σύγχρονων κοινωνιών. Τα αδιέξοδα που συνοδεύουν τη σκανδαλιστική απουσία αξιόλογων πολιτικών μεγεθών, σε επίπεδο ηγεσίας.
Η οικονομική κρίση, η πανδημία, ο πόλεμος, η ακρίβεια, η επισιτιστική κρίση. Ένα μωσαϊκό οριζόντιας μελαγχολίας. Που δεν μπορούν να καταλάβουν εκείνοι που, σπανίως δυσκολεύτηκαν στη ζωή τους για να επιβιώσουν. Όχι επειδή ήταν ικανοί. Αλλά επειδή… τα βρήκαν έτοιμα.
