Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αμερικανικός παράγοντας ρισκάρει. Η ουσιαστική διαφορά με τις προηγούμενες δεκαετίες είναι ότι, οι τρέχουσες εκδοχές της υπερδύναμης, την εποχή του Ντόναλντ Τραμπ και ακόμη περισσότερο την περίοδο της διακυβέρνησης του Τζο Μπάιντεν, δεν πείθουν ότι έχουν προοικονομήσει το κόστος του ρίσκου.
Στο τραγικό αδιέξοδο της Μέσης Ανατολής, είναι εμφανής και περίπου αυταπόδεικτη η πρόθεση ενός τμήματος του αμερικανικού κατεστημένου να… απαλλαγεί από τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου, σε συνεργασία με ένα τμήμα του ισραηλινού κατεστημένου.
Ο Μπένι Γκαντζ είναι εκείνος που προβάλλεται και αναδεικνύεται ως “εκλεκτός”. Το πείραμα είχε εφαρμοστεί και στο παρελθόν, χωρίς τα επιθυμητά για τον αμερικανικό παράγοντα αποτελέσματα.
Η νέα απόπειρα, και μάλιστα έξι μήνες πριν από τις τριπλές εκλογές στις ΗΠΑ, για την Προεδρία, τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία, φαντάζει πληθυντικά ριψοκίνδυνη.
Του Φρίξου Παλαιολόγου
