Του Κυριάκου Βελισσάριου
Στο ξεκίνημα της ουκρανικής κρίσης, και στη σκιά της επιχείρησης “φρεσκαρίσματος” του προφίλ του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τον οποίο μέχρι τότε η Δύση θεωρούσε… διεφθαρμένο, και οι Ευρωπαίοι ηγέτες απέφευγαν να φωτογραφηθούν μαζί του, είχε περάσει… υποτονικά μια εντυπωσιακή είδηση.
Ο Ουκρανός Πρόεδρος είχε προχωρήσει, μέσω διατάγματος, στην απαγόρευση κομμάτων. Με την πρόφαση ότι είναι… φιλορωσικά. Κανονικά κόμματα, που συμμετέχουν επί σειρά ετών στις εκλογικές αναμετρήσεις της Ουκρανίας, και στηρίζονται από σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων, οι οποίοι φυσικά δεν είναι… φιλορώσοι.
Μερικούς μήνες μετά, και καθώς ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι βρίσκεται σε αδιέξοδο, με διαρκή απώλεια εδαφών λόγω της προέλασης του ρωσικού στρατού, και την… άρνηση της αμερικανικής κυβέρνησης να του επιτρέψει να διαπραγματευτεί ειρήνευση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ουκρανός Πρόεδρος… ξέσπασε σε πρέσβεις της χώρας του.
Τους οποίους και απέπεμψε, με τη δικαιολογία ότι… δεν έπεισαν τις ηγεσίες των χωρών στις οποίες είναι διαπιστευμένοι, να στείλουν περισσότερα όπλα στο Κίεβο. Ή, να επιβάλλουν περισσότερο αυστηρές κυρώσεις στη Ρωσία.
Ο Ζελένσκι έχει χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα, εδώ και αρκετό καιρό. Εύκολα μπορεί να προβλέψει κανείς πού θα οδηγήσει αυτή η διαδρομή.
