Η κοινή λογική λέει ότι η αποχώρηση του Τζο Μπάιντεν από την κούρσα των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, είναι θέμα χρόνου.
Επειδή ωστόσο η διαχείριση των συμβόλων διατηρεί ταυτοτικά στοιχεία για την πολιτική, όπως τόσο εύστοχα είχε διαπιστώσει ο Φρανσουά Μιτεράν, προκαλεί ηθική ενόχληση η άγαρμπη προσπάθεια των Δημοκρατικών να… παρκάρουν τον ετοιμόρροπο σημερινό ένοικο του Οβάλ Γραφείου.
Η δημόσια… απαξία από την πλευρά του Τζορτζ Κλούνεϊ, και τα αντίστοιχα υπονοούμενα από τη γηραιά Νάνσι Πελόζι, συνιστούν έναν χυδαίο εκβιασμό από την πλευρά του Χόλιγουντ και του “βαθέως κράτους”.
Οι μεγάλοι χορηγοί των Δημοκρατικών αρνούνται να στηρίξουν, όχι μόνο τον ίδιο τον Μπάιντεν, αλλά και τους υποψηφίους του κόμματος για τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία.
Και το “βαθύ κράτος” προτιμά να θυσιάσει την ανεπαρκή Κάμαλα Χάρις, ως αντικαταστάτρια του σημερινού ενοίκου του Οβάλ Γραφείου, αντί να ρίξει στη μάχη ένα από τα στελέχη της νεώτερης γενιάς, όπως τον Πιτ Μπούετζετζ, τον Γκάβιν Νιούσομ ή τη Γκρέτσεν Ουίτμερ.
Η Αμερική στα χειρότερα της. Και το κόμμα του Τόμας Τζέφερσον, ακόμη περισσότερο.
Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
