Η «ατροφία» των Βρυξελλών ενισχύει τις στρατηγικές επιδιώξεις του Οβάλ Γραφείου
Η επίθεση του «συστήματος Τραμπ» κατά της Ευρώπης, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μια ιστορική ευκαιρία αφύπνισης για την κοινή πατρίδα μας. Να βγει από τον ιστορικό λήθαργό της, να ανακτήσει τον βηματισμό της με το νήμα των ιδεών που έκαναν την Ευρώπη να ξεχωρίζει από κάθε άλλο εθνοτικό μόρφωμα και συλλογικότητα κρατών, να προσφέρει μια βιωματική έμπνευση για ένα κοινό μέλλον, γύρω από το οποίο να μπορούν να συνενωθούν και πάλι οι ευρωπαϊκοί λαοί.
Όλοι καταλαβαίνουμε ότι, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί στην τρέχουσα, άβολη συγκυρία. Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες είναι ακραία κατώτερες των περιστάσεων. Κινούνται σε τροχιά απόκλισης, σε σχέση με τις βιωματικές πραγματικότητες στις οποίες οι ευρωπαϊκοί λαοί ζητούν απαντήσεις και απαιτούν λύσεις. Βρίσκονται μακριά από τις μεγάλες αλήθειες της εποχής μας, και αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο δυσκολεύονται, και τελικά αποτυγχάνουν να εκφράσουν κοινωνικές πλειοψηφίες.
Για τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, την ευρισκόμενη σε μόνιμη… ύπνωση, δεν το συζητά φυσικά κανείς. Μοιραίοι και άβουλοι, τεχνοκράτες και πολιτικοί από το κάτω ράφι, από το περιθώριο της επιτυχίας σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, έχουν καταδικάσει την Ενωμένη Ευρώπη σε ρόλο κομπάρσου των διεθνών εξελίξεων.
Ο Ντόναλντ Τραμπ και οι «δεξαμενές σκέψεις» του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος έχουν «ζυγίσει» σωστά την ανεπάρκεια των Ευρωπαίων ηγετών. Με την «ατροφία» των Βρυξελλών να ενισχύει τις στρατηγικές επιδιώξεις του Οβάλ Γραφείου.
Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
