Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Πριν από τέσσερα χρόνια, όταν ετοιμαζόταν να ανέβει στον θρόνο της γαλλικής Προεδρίας, το στιγμιότυπο μπορεί να ήταν… χαριτωμένο. Και η διαχείριση των συμβόλων ανεκτή. Όχι σήμερα. Όχι πια…
Ο Εμμανουέλ Μακρόν, τίμησε τα 200 χρόνια από τον θάνατο του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, επιχειρώντας να προσθέσει τη φιγούρα του στο κάδρο της Ιστορίας, στη σκιά του τελευταίου Αυτοκράτορα που γνώρισε η Ευρώπη.
Μέχρι και σήμερα, ο Ναπολέων Βοναπάρτης παραμένει συγκρουσιακή προσωπικότητα, αναφορικά με την κρίση της Ιστορίας. Για τη Γαλλία ωστόσο, παραμένει σπουδαίος. Μεγάλος. Ο τελευταίος μεγάλος στρατηλάτης, ο οποίος την ίδια στιγμή εμπνεύστηκε την πλειοψηφία του νομοθετικού ιστού, πάνω στον οποίο εδραιώθηκε το γαλλικό κράτος, ένα από τα πλέον σύγχρονα των τελευταίων αιώνων.
Μικρός. Πολύ μικρός μπροστά του ο “Μανού”. Και θλιβερά μοιραίος, αν συνυπολογίσει κανείς την ακραία απογοήτευση που έχει προκαλέσει με τις ακυρωμένες προσδοκίες της Προεδρίας του.
