Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Λένε ότι η Ιστορία τιμωρεί τους πολιτικούς που ευνόησε, όταν κλείνουν τα μάτια μπροστά στις ανίερες πρακτικές των επιγόνων τους στο αξίωμα που άσκησαν οι ίδιοι.
Όσο ψηλότερο ήταν, τόσο πιο αυστηρή είναι ιστορική κρίση. Και πριν από αυτή πιο έκδηλη η δημόσια περιφρόνηση – για τη σιωπή.
Ο Κώστας Σημίτης απόλαυσε όσα μπορεί να επιδιώξει ένας πολιτικός στη σταδιοδρομία του και ως Πρωθυπουργός οκτώ ετών θα έπρεπε να λειτουργεί ως ταγός.
Στα 18 χρόνια που ακολούθησαν την «απρέπεια» του 2004, όταν έστειλε άλλον να απολογηθεί στη θέση του για την εντολή που πήρε το 2000, παρεμβαίνει σποραδικά αλλά σαν να μην κυβέρνησε πότε.
Καμιά αυτοκριτική, καμιά αναγνώριση λάθος, καμιά ανάληψη ευθύνη, για τις εκτρωματικές πρακτικές του «εκσυγχρονισμού», που εκσυγχρόνισε μόνο τις μεθόδους διαφθοράς .
Συν τις εκπτωτικές πολιτικές στα ελληνοτουρκικά, από τα Ίμια ως τη Μαδρίτη, που έστρωσαν το χαλί για «να τα βρούμε με διάλογο», που ακολουθεί σήμερα ο Μητσοτάκης καθ΄υπόδειξη «φίλων και εταίρων».
Αν ο Σημίτης δίδαξε κάποιον με το παράδειγμα του ως επικεφαλής είναι ο Κυριάκος : ξεπατικώνει την αφασία του, όταν πρόκειται να αναλάβει τις ευθύνες του.
Άλλωστε ανάμεσα στα δυο συστήματα υπάρχουν συγκοινωνούντα δοχεία: τα καλύτερα παιδιά του καταρρεύσαντος Σημιτισμού κάνουν δεύτερη καριέρα στον Νεομητσοτακισμό. Ή συνωθούνται στην αυλή του Μητσοτάκη για «αξιοποίηση».
Συνιστά ιστορική ανωμαλία ότι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξελίσσεται σε «λογαριασμό-τροφοδότη» πολιτικού προσωπικού της οικογένειας και πρότυπο του επικεφαλής της.
Όπως ο Σημίτης δεν απολογήθηκε για τις μίζες των υπουργών του και δεν εξήγησε ποτέ γιατί ο Χριστοφοράκος έστελνε λεφτά στο κόμμα του, έτσι και ο Μητσοτάκης δεν παραδέχεται ότι τον βαρύνουν τα πεπραγμένα του στο σκάνδαλο της ΕΥΠ.
Αυτήν την περίοδο η ευρωπαϊκή υπόσταση της Ελλάδας ακυρώνεται, από τις παρακρατικές μεθόδους του, που γίνονται θέμα στον διεθνή Τύπο.
Ο «ευρωπαϊστής» Σημίτης δεν αισθάνεται την υποχρέωση να στηλιτεύσει τις «επισυνδέσεις» του Ανδρουλάκη. Που ίσως συμπεριέλαβαν και τον ίδιο – κατά την επισήμανση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ: από το παγιδευμένο του τηλέφωνο άκουγαν και τους συνομιλητές του.
Ο Γιώργος Καρελιάς έβαλε έναν καθρέφτη μπροστά του: «Αλήθεια, ο κ. Σημίτης θεωρεί «φυσιολογικό» αυτό που συνέβη; Θα μπορούσε η ΕΥΠ επί της δικής του πρωθυπουργίας να παρακολουθεί βουλευτές και αρχηγούς κομμάτων; Αλήθεια θεωρεί επαρκείς τις εξηγήσεις του κ. Μητσοτάκη; Ασπάζεται τη θεωρία του ότι η παρακολούθηση Ανδρουλάκη ήταν «νόμιμη» αλλά πολιτικά «λάθος» και ότι ο ίδιος δεν την γνώριζε»; (News 247gr)
Όταν ο Σημίτης παραμένει «μούγκα – έξω από-τη στρούγκα» μπροστά σε ομολογημένη εκτροπή, προκύπτει ότι κάτι πήγε λάθος και έγινε Πρωθυπουργός της Δημοκρατικής παράταξης.
