Του Νίκου Φυλάγγελου
Η αβάσταχτη βουλιμία για διαπιστευτήρια στην εξουσία, όσων περιφέρονται εδώ και χρόνια ως “ασπόνδυλοι περαστικοί” στον δημόσιο βίο, ξεπερνάει αρκετές φορές τα εντός συνόρων ζητούμενα. Έτσι συμβαίνει όταν αισθάνεσαι την αφόρητη ανάγκη να ικανοποιήσεις την… άλλη όχθη του Ατλαντικού.
Με αφορμή τη σύλληψη του Αλεξέι Ναβάλνι, διατυπώθηκαν σχόλια και καταγράφηκαν ύμνοι και αγιογραφίες, που περίπου παρουσιάζουν τον επικριτή του Βλαντιμίρ Πούτιν ως… μάρτυρα της Δημοκρατίας. Ως ήρωα.
Φυσικά, ο Ρώσος Πρόεδρος έχει αποδείξει ότι η έννοια της (αδιαπραγμάτευτης) Δημοκρατίας τον… απωθεί. Δεν κυβερνάει ωστόσο στο κενό, από συνήθεια ή με τη δύναμη των όπλων, εδώ και δυο δεκαετίες τη Ρωσία. Προφανώς κάτι… του βρίσκει η πλειοψηφία του ρωσικού λαού. Ενός λαού περήφανου, που θυσιάστηκε ιστορικά για την ανθρωπότητα, και είδε τη Δύση, νικήτρια του Ψυχρού Πολέμου, να του φορτώνει… παρατράγουδα τύπου Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν. Γι’ αυτό και ανέχεται τον… μη Δημοκράτη Πούτιν.
Όσο για τον Αλεξέι Ναβάλνι, δεν είναι φυσικά κάποιος εθελοντής ακτιβιστής της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης και των ατομικών ελευθεριών. Η διαδρομή του την τελευταία δεκαετία και οι στενές σχέσεις του με συγκεκριμένες (μεγάλες) δυνάμεις… υποψιάζουν, για να το θέσουμε ευγενικά. Όχι μόνο εμάς, που ελάχιστη σημασία έχει, αλλά πρωτίστως τους συμπατριώτες του. Γι’ αυτό και δεν έχει καταφέρει να κινητροδοτήσει ένα κίνημα αντίστασης.
Από την άλλη, οι… θαυμαστές του Ναβάλνι, μάλλον δεν έχουν ακούσει τίποτα για κάποιον Τζούλιαν Ασάντζ. Δεν καταγράφηκε αντίστοιχη περιφορά αγιογραφιών για τον ιδρυτή του WikiLeaks, τον άνθρωπο που υπηρέτησε την ελευθεροτυπία, και επομένως τη Δημοκρατία, αποκαλύπτοντας μυστικά που δεν ήθελαν να διαρρεύσουν οι… σπόνσορες του Ναβάλνι.
Ο Αλεξέι Ναβάλνι “ήρωας”, ο Τζουλιαν Ασάντζ… στο Γκουαντάναμο. Λογικό. Πόση παρακμή παράγει η σημερινή Ελλάδα…
