Του Κυριάκου Βελισσάριου
Να ετοιμαζόμαστε σιγά-σιγά. Σε κάθε περίπτωση, να είμαστε ψυχολογικά προετοιμασμένοι, για όσα ενδεχομένως ακολουθήσουν, ώστε να μην βρεθούμε και πάλι απροετοίμαστοι, όπως τότε, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, όταν ο τελευταίος των Παπανδρέου υπέγραψε την παράδοση της Ελλάδας στον μηχανισμό της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων.
Ο Κρίστιαν Λίντνερ, ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ο “μικρός Σόιμπλε” όπως τον αποκαλούν εδώ και πολλά χρόνια, μιλάει πλέον ανοικτά για επιτήρηση και περιοριστικές πολιτικές στις χώρες της ευρωζώνης που κουβαλούν από το παρελθόν διογκωμένα ελλείμματα. Όπως η Ελλάδα, δηλαδή.
Επιτήρηση, σημαίνει Μνημόνια. Στόχοι και… τιμωρία εφόσον δεν επιτευχθούν. Περιοριστικές πολιτικές, σημαίνει λιτότητα. Περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και φρένο στις αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
Την τραγωδία την έχουμε ξαναζήσει. Και μπορεί η Κριστίν Λαγκάρντ, ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να διαθέτει το ειδικό βάρος για να διαδραματίσει τον ρόλο του… σωτήρα, όπως παλαιότερα ο Μάριο Ντράγκι, δεν φαίνεται ωστόσο να το θέλει. Ή να την ευνοούν οι συνθήκες.
Προσδεθείτε, λοιπόν…
