Της Μαρίκας Λυσιάνθη
… “Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε”…
Μάνος Χατζιδάκις. Μεγάλος, τεράστιος, αξεπέραστος, ανεπανάληπτος. Επίκαιρος.
Πόσο ηχηρά μας είχε προειδοποιήσει εγκαίρως, να μην μοιάσουμε στο τέρας. Του λαϊκισμού, του ελιτισμού. Στο τέρας της παραμόρφωσης του αξιακού πυρήνα μας, των αρετών της Δημοκρατίας που την καθιστούν αλεξίσφαιρη στις βολές των εχθρών της.
Το τέρας… Κασιδιάρη, δεν το απαγορεύεις, θα μας εξηγούσε ο Μάνος Χατζιδάκις. Το πολεμάς. Το νικάς. Το ταπεινώνεις. Του αφαιρείς τα όπλα, στο μέτωπο της μάχης των ιδεών. Και με τον τρόπο αυτόν, το ξεριζώνεις από την κοινωνία, επειδή έχεις αφαιρέσει τους λόγους ή και τις αφορμές που θα οδηγούσαν απελπισμένους πολίτες να το προτιμήσουν.
Τίποτα δεν έχουμε καταλάβει από όσα μας κληρονόμησαν εκείνοι που πολέμησαν τα τέρατα.
