Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Στα χέρια ενός τεχνοκράτη, ενός ανθρώπου των τραπεζών, με κενό πολιτικής ουσίας, σε αντίθεση με τον ωραιοποιημένο λόγο του, δοκιμάζεται η πιο πολυσυλλεκτική Δημοκρατία στην Ευρώπη. Η Δημοκρατία που μοιάζει γονιδιακά προορισμένη να υπερασπίζεται τα ιδεώδη του Διαφωτισμού. Το φως των ιδεών. Την ανοχή στη διαφωνία. Την ενσωμάτωση της διαφορετικότητας. Την αρμονική σύνθεση αντίθετων στοιχείων ταυτότητας, για την ενίσχυση του κοινού στόχου της ευημερίας.
Αυτή είναι η Γαλλική Δημοκρατία. Εκείνος είναι ο… Μανού. Ο Εμμανουέλ Μακρόν. Ο πολιτικός που απειλεί ευθέως, με την ανεπάρκεια των πολιτικών του, να χαρίσει στην ιέρεια του τέρατος της ακροδεξιάς, τη Μαρίν Λεπέν, ένα ποσοστό άνω του 40% στις προεδρικές εκλογές του 2022.
Μια συνθήκη πρωτόγνωρη, άβολη και ντροπιαστική για τη Γαλλική Δημοκρατία. Οι πρόσφατες περιφερειακές εκλογές, με τη μεγάλη αποχή, μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά στη σύγχρονη πολιτική Ιστορία της Γαλλίας, επιβεβαίωσαν ότι ο Μακρόν έχει πετύχει το αδιανόητο, με την πολιτική του. Να στερήσει από τους Γάλλους την όρεξη να συμμετέχουν στα κοινά, δια της ψήφου τους.
Φυσικά, η Γαλλική Δημοκρατία θα επιβιώσει, ακόμη και με ένα… “υποκείμενο νόσημα” σαν τον σημερινό Πρόεδρό της. Το παράδειγμά του ωστόσο θα μνημονεύεται στο μέλλον ως εγρήγορση αποφυγής της επανάληψής του.
