Του Κυριάκου Βελισσάριου
Τα άκρα και οι ακρότητες που τα συνοδεύουν. Η σχετική αποστροφή του Κώστα Καραμανλή την περίοδο της πρωθυπουργίας, αποδείχτηκε προφητική, για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Αν παραχωρήσεις χώρο στα άκρα, οι ακρότητες που τα συνοδεύουν να κάνουν… περίπατο. Θα κυριαρχήσουν πλήρως.
Αυτό δηλαδή που ζήσαμε αυτή τη δεκαετία στην πατρίδα μας, με την κυριαρχία ακραίων φωνών, ακροδεξιάς νοοτροπίας ολοκληρωτισμού, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, και διάχυση του μίσους και του διχασμού στο εθνικό dna.
Η υπόλοιπη Ευρώπη δεν αποτελεί εξαίρεση. Όταν άλλωστε απουσιάζουν οι σοβαρές και μετριοπαθείς ηγεσίες, τα άκρα γιγαντώνονται. Στη Γαλλία, ο Εμμανουέλ Μακρόν εξελίσσεται σε “χρυσό χορηγό” των άκρων. Τα λάθη και οι αστοχίες της πολιτικής του, η απογοήτευση για τις μεγάλες προσδοκίες που συνόδευαν την εκλογή του στο Ελιζέ και η σταθερή άρνηση να απολογηθεί και να ζητήσει συγγνώμη, έχουν φουσκώσει το ρεύμα που γοητεύεται από τη ρητορική της Μαρίν Λεπέν.
Δεν είναι τυχαίο ότι η πολιτική κληρονόμος της ακροδεξιάς, στη χώρα-κληρονόμο του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, καταγράψει τόσο υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις. Για πρώτη φορά την τελευταία 15ετία. Φυσικά, στις προεδρικές εκλογές θα χάνει… σχεδόν πάντα στον δεύτερο γύρο, καθώς απέναντί της θα συσπειρώνονται όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις της Γαλλίας.
Έχει ωστόσο σημασία η… διαδρομή μέχρι τις κάλπες. Και εξαιτίας του κάθε Μακρόν, τα άκρα γιγαντώνονται.
