Πόσο θλιβερό και απογοητευτικό την ίδια στιγμή. Η Ευρώπη, η Ευρώπη μας, η Ενωμένη Ευρώπη, η Ευρώπη των ανοιχτών οριζόντων και των συνεκτικών πολιτικών οραμάτων, να έχει ξεπέσει στην Ευρώπη της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Στην Ευρώπη των… ατροφικών ηγεσιών στις δυο ισχυρότερες χώρες της, τη Γερμανία και τη Γαλλία.
Την ώρα που η Μέση Ανατολή φλέγεται, το ουκρανικό παραμένει ανοικτό και οι ευρωπαϊκές κοινωνίες έχουν εξαναγκαστεί σε υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής, σε κάποιες στιγμές και σε φτωχοποίηση, λόγω της ενσωμάτωσης της ευρωπαϊκής πολιτικής στα αμερικανικά συμφέροντα και του απερίγραπτου κυνισμού της Κριστίν Λαγκάρντ με τις διαρκείς αυξήσεις επιτοκίων, ο Όλαφ Σολτς και ο Εμμανουέλ Μακρόν συναντήθηκαν στο Βερολίνο.
Αμήχανοι. Απαθείς. Χωρίς να έχουν να πουν κάτι το ουσιαστικό για τον κόσμο που αλλάζει γύρω μας. Πολύ περισσότερο χωρίς να έχουν τη δυνατότητα παρέμβασης σε αυτόν τον κόσμο που αλλάζει.
Δεν άξιζε στην Ευρώπη μας να ξεπέσει σε ρόλο… παρακολουθήματος της Ιστορίας. Αντί να τη συνδιαμορφώνει.
Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
