Η επιμονή του Ανδρέα Λοβέρδου να βλέπει στον καθρέφτη της προσωπικής και πολιτικής ταυτότητάς του κάτι… διαφορετικό από αυτό που βλέπει η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, δεν ξενίζει, για τα δεδομένα της εποχής.
Η μεγάλη πλειοψηφία του τρέχοντος πολιτικού προσωπικού βρίσκεται σε αναντιστοιχία με την πραγματικότητα και τις μεγάλες αλήθειες που διατρέχουν και αφορούν την κοινωνία, στη σημερινή, πολυσύνθετη και πολυεπίπεδη εκδοχή της.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν αποτελεί εξαίρεση. Μέρος του “συστήματος” εξουσίας τουλάχιστον από το μακρινό 1998, μετά από 25 χρόνια στην πολιτική συνεχίζει να αρνείται την αυταπόδεικτη φθορά της διαδρομής και του ονόματός του.
Πολιτικά και ιδεολογικά “άστεγος”, με… συζητήσιμη ηθικά συμπεριφορά απέναντι στους τελευταίους προέδρους του ΠΑΣΟΚ, από τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Ευάγγελο Βενιζέλο, μέχρι την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά και σήμερα τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο Ανδρέας Λοβέρδος “φλέρταρε” σε διαφορετικές συγκυρίες με τη Νέα Δημοκρατία υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν έχει καταφέρει ωστόσο να βρει, ακόμη τουλάχιστον, κοινό βηματισμό.
Η νέα δημόσια τοποθέτησή του ότι παραμένει πολιτικά ενεργός, και σύντομα θα ανακοινώσει τις αποφάσεις και επιλογές του, είχε δόση… απειλητικής διάθεσης. Το βέβαιο είναι ότι τον στερούνται τα… πανηγύρια, όπου το καλοκαίρι επέλεγε να συμμετέχει στο μουσικό πρόγραμμά τους, ως… εκτελεστής. Κάτι που… δεν αντέχεται εύκολα.
