Οι γνωστοί αποκρουστικοί ακροκεντρώοι, εισοδηματίες της έλλειψης ηθικής και της τυχοδιωκτικής μετακίνησης από την υποστήριξη ενός κόμματος σε… άλλο, πρωτοστάτησαν στην κριτική κατά του Γιώργου Παπανδρέου, για την απουσία του από την κηδεία του… λατρεμένου στους ίδιους, Κώστα Σημίτη.
Πρόκειται άλλωστε για τους ελάχιστους, σε σχέση με τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, οι οποίοι έγιναν… υμνωδοί του Κώστα Σημίτη, την ώρα που οι πολίτες, με ζωηρές βιωματικές μνήμες από την καταστροφή που επέφερε στον εθνικό κορμό η οκταετής διακυβέρνηση του, επέλεξαν να απέχουν από την κηδεία του και από το εθνικό πένθος.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, στον οποίο έδωσε ο Κώστας Σημίτης το… θαμπό δαχτυλίδι της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ το 2004, για να μην υποστεί ο ίδιος τη συντριβή από τον Κώστα Καραμανλή στις εκλογές της 7ης Μαρτίου, σεβάστηκε, έστω καθυστερημένα, τη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου.
Και απουσίαζε από την κηδεία του διαχρονικού υπονομευτή του πατέρα του. Του “δεξιούλη”, που έλεγε ο Ανδρέας…
Του Νίκου Φυλάγγελου
