Προσωπογραφίες
Πολιτική
Γράφει ο… Kingmaker
Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, δηλαδή της αδιατάραχτης και συνεκτικής Δημοκρατίας, ο εκάστοτε Υπουργός Εξωτερικών της χώρας είχε μεγαλύτερη σκιά από το ονοματεπώνυμό του. Στην παγιωμένη παράδοση του δυτικού κόσμου άλλωστε, ο εκάστοτε ΥΠΕΞ μιας χώρας, είναι ο εν αναμονή… διάδοχος του Πρωθυπουργού που τον έχει επιλέξει. Ένα άτυπο «Νο2» της κυβέρνησης. Με τη θεσμική ευχέρεια να καταστήσει «επώνυμη» την παρουσία του σε διεθνές επίπεδο.
Ο Αντώνης Σαμαράς στις κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο Θεόδωρος Πάγκαλος στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, η Ντόρα Μπακογιάννη στις κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή, ο Νίκος Δένδιας στην πρώτη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Και μετά, ήρθε ο «κύριος καθηγητής». Πόσο εκτός πλαισίου φαίνεται ο Γιώργος Γεραπετρίτης ως επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας. Χωρίς τον αναγκαίο συνεκτικό ιστό με την πολιτική στην πράξη και όχι στη… θεωρία των πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων, ο Γιώργος Γεραπετρίτης μοιάζει περισσότερο με Υπουργό… άνευ χαρτοφυλακίου.
Δεν διαθέτει το ειδικό βάρος της αυτόνομης παρέμβασης στον δημόσιο βίο, η παρουσία του είναι περίπου εξαρτώμενη από εκείνη του Κυριάκου Μητσοτάκη, και δεν διαθέτει κοινωνικές, πολιτικές και εκλογικές εφεδρείες στον χώρο της Κεντροδεξιάς, καθώς δεν είχε ποτέ ψυχική και ιδεολογική σχέση μαζί του.
Όπως φάνηκε και από τις πρόσφατες εργασίες της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ο Γιώργος Γεραπετρίτης έχει συμπληρωματικό ρόλο δίπλα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και το επιτελείο των στενών συνεργατών του στο Μέγαρο Μαξίμου. Και αυτή την «άβολη αλήθεια» την κατανοούν πρώτοι οι «μεγάλοι παίκτες» της διεθνούς σκηνής.
Η ατζέντα των… εκκαθαρίσεων του «συστήματος Δένδια»
Η ανάθεση της πολιτικής ευθύνης του υπουργείου Εξωτερικών στον Γιώργο Γεραπετρίτη, στην εκκίνηση της δεύτερης πρωθυπουργικής θητείας του Κυριάκου Μητσοτάκη, κινείται στη σκιά του… εξοβελισμού του Νίκου Δένδια.
Ο Κερκυραίος πολιτικός προβάλλει ως ο ισχυρότερος και δημοφιλέστερος δελφίνος της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας, όταν έρθει η ώρα της διαδοχής του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η αίγλη και η προβολή του θώκου του Υπουργού Εξωτερικών, ισχυροποίησαν περαιτέρω τον Νίκο Δένδια, σε επίπεδο εσωτερικής πολιτικής, εσωκομματικών ισορροπιών και διεθνούς απήχησης.
Ήταν θέμα χρόνου το Μέγαρο Μαξίμου του Κυριάκου Μητσοτάκη να… παρέμβει, και ο Νίκος Δένδιας να μετακινηθεί στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Η αντικατάστασή του από τον Γιώργο Γεραπετρίτη είχε και σημειολογική σημασία για τα εσωτερικά δρώμενα της Κεντροδεξιάς.
Με βάση όλα τα παραπάνω, κανένας δεν αιφνιδιάστηκε παρατηρώντας τον Γιώργο Γεραπετρίτη και το Μέγαρο Μαξίμου να… ξηλώνουν το «σύστημα Δένδια» από το υπουργείο Εξωτερικών. Οι «εκκαθαρίσεις» ήταν πολιτικά και κομματικά αναμενόμενες, δεν φαίνεται ωστόσο να λειτούργησαν στην κατεύθυνση της βελτίωσης της λειτουργίας της ελληνικής διπλωματίας. Μάλλον το αντίθετο συνέβη.
Η διαχρονική αναφορά στο «αθάνατο» ΠΑΣΟΚ
Η ψυχική απόσταση που χωρίζει τον Γιώργο Γεραπετρίτη από την κοινωνική βάση της Νέας Δημοκρατίας, και τα στελέχη που επί δεκαετίες… πολέμησαν και πολεμήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ, αναδεικνύεται και από τα «καρφιά» που έχουν στόχο τον Υπουργό Εξωτερικών του Κυριάκου Μητσοτάκη, και του αποδίδουν διαχρονική αναφορά στο… «αθάνατο» ΠΑΣΟΚ.
Ο ίδιος ο πολιτισμικά ανήσυχος καθηγητής άλλωστε, βρέθηκε στο πλευρό του Γιώργου Παπανδρέου, την πιο μοιραία περίοδο για την ελληνική κοινωνία. Μετά τις εκλογές του «λεφτά υπάρχουν», το 2009, στη διαδρομή προς τα Μνημόνια και την εθνική τραγωδία που προκάλεσαν, ως Γενικός Γραμματέας της κυβέρνησης και διαχρονικός στενός συνεργάτης του «τελευταίου των Παπανδρέου».
Η δημόσια ρητορική Γεραπετρίτη και η μετριοπάθεια που τον χαρακτηρίζει, τον… χρεώνουν παράλληλα και στο «σύστημα Σημίτη». Στον λεγόμενο «εκσυγχρονισμό», δηλαδή την περίοδο διακυβέρνησης του τόπου που συνδέθηκε με τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της εποχής της Μεταπολίτευσης, και ευθυγράμμισε την άσκηση της εξουσίας με τη διαφθορά και τις απευθείας αναθέσεις στη διαπλοκή.
Η (κατά)μαυρη σελίδα των Τεμπών
Η διαδρομή Γεραπετρίτη στις κυβερνήσεις Μητσοτάκη, σε συνέχεια εκείνης στις κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου, έχει και μια ακραία σκοτεινή σελίδα. Κατάμαυρη. Την πολιτική ανάληψη του Υπουργείου Μεταφορών, μετά την εθνική τραγωδία των Τεμπών και την παραίτηση του γιου του Αχιλλέα Καραμανλή, βουλευτή Σερρών της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να αναθέσει την επιστασία του υπουργείου στον εξ απορρήτων συνεργάτη του, σε μια προσπάθεια να συρρικνώσει τη φθορά και το πολιτικό κόστος. Όλα όμως έγιναν πολύ γρήγορα, σε σημείο να εγείρεται ακόμη και ζήτημα συνταγματικότητας για τη διαδικασία που ακολουθήθηκε, χωρίς την ύπαρξη και υπογραφή του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος.
Έτσι, ο Γιώργος Γεραπετρίτης μπήκε στο κάδρο της πιο επώδυνης συναισθηματικά τραγωδίας του σύγχρονου Ελληνισμού, η οποία αφορά παιδιά, και υποσυνείδητα επηρεάζει οριζόντια την ελληνική κοινωνία. Και θα παραμείνει «καρφιτσωμένη» στο ενοχικό dna της.
Η επόμενη «δουλειά», μετά την εποχή Μητσοτάκη
Με δεδομένο το παρελθόν… μετακινήσεων και επιβίωσης του Γιώργου Γεραπετρίτη, οι επικριτές του εστιάζουν και ασχολούνται με την… επόμενη μέρα. Την επόμενη «δουλειά» του, όταν κλείσει τον κύκλο της η εποχή της πολιτικής ηγεμονίας του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο καθηγητής δεν διαθέτει εφεδρείες στήριξης στην Κεντροδεξιά, ούτε καν στην πλειοψηφία της σημερινής εκδοχής της Νέας Δημοκρατίας. Θεωρείται λοιπόν ήδη… αναχωρητής. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει και ότι θα… αναχωρήσει από τον δημόσιο βίο.
Η διαδρομή Γεραπετρίτη, από το στενό επιτελείο του Γιώργου Παπανδρέου στο στενό επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη, «μαρτυρά» ότι γνωρίζει να επιβιώνει. Να διαβάζει σωστά τη συγκυρία. Και να την αξιοποιεί υπέρ του.
Αρκετοί λοιπόν θα τον έβλεπαν στον επόμενο φορέα ηγεμονίας του χώρου της Κεντροαριστεράς. Ειδικά αν στο ΠΑΣΟΚ κερδίσει την εσωκομματική μάχη για την ηγεσία η Άννα Διαμαντοπούλου.
