Του Φρίξου Παλαιολόγου
Το σχετικό ρεπορτάζ του βαθιά συστημικού “Economist” είναι απολύτως αντιπροσωπευτικό του κλίματος που επικρατεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και ευρύτερα στον δυτικό κόσμο.
Μετά τη θριαμβευτική επανεκλογή του στην τουρκική Προεδρία, ο Ταγίπ Ερντογάν δείχνει απελευθερωμένος. Και ενώ κάνει βήματα προόδου για να κλείσει τα πολλά μέτωπα που άνοιξε τα προηγούμενα χρόνια με τη Δύση, αυτό το επιδιώκει και το κάνει με τους δικούς του όρους.
Ο “Ατατούρκ” της εποχής μας συνεχίζει να… χορεύει τη συλλογική Δύση. Αξιοποιώντας την ανεπάρκεια, πρωτίστως της ηγεσίας Μπάιντεν στην Ουάσινγκτον, αλλά και τη σύνθετη, πολλαπλή και πολυεπίπεδη χρησιμότητα της Τουρκίας για όλους τους μεγάλους παίκτες της εποχής μας.
Ισορροπεί ανάμεσα στον άξονα του δυτικού κόσμου και στη σιωπηλή συμμαχία της Ρωσίας με την Κίνα, την Ινδία και τις αφρικανικές χώρες. Και μέχρι σήμερα, τα καταφέρνει εξαιρετικά.
