Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η έλξη για τα… παζάρια μοιάζει γονιδιακά ανυπέρβλητη για τον Ταγίπ Ερντογάν, όπως μας έχει αποδείξει ο Τούρκος Πρόεδρος σε πλείστες περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της θυελλώδους πολιτικής κυριαρχίας του στη γειτονική χώρα. Μάλλον θα τον αδικούσαμε, λοιπόν, αν περιμέναμε ότι θα έμενε… φρόνιμος, με φόντο την αλλαγή σκυτάλης στον Λευκό Οίκο.
Τον τελευταίο μήνα, ο Ταγίπ Ερντογάν έχει ακολουθήσει μια επιθετική στρατηγική… γοητείας προς το επιτελείο του Τζο Μπάιντεν και τον ίδιο τον Εκλεγμένο Πρόεδρο των ΗΠΑ, ώστε να διαμορφώσει εγκαίρως το πλαίσιο για “εγκάρδια συνεννόηση”. Δύσκολα… δεν θα καταφέρει.
Η εμπειρία μας έχει διδάξει ότι η Άγκυρα βρίσκει πάντοτε σημείο ταύτισης με την Ουάσινγκτον, σε επίπεδο προώθησης κοινών στρατηγικών συμφερόντων. Ειδικά την εποχή Ομπάμα, συνέχεια της οποίας θα είναι, κατά τα φαινόμενα, η διακυβέρνηση Μπάιντεν, η Τουρκία είχε προχωρημένο ρόλο στη Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή.
Το ίδιο ακριβώς θα γίνει και τώρα. Με τον Ταγίπ Ερντογάν να μας το υπενθυμίζει… άγαρμπα “πουλώντας” κυνικά τη χρησιμότητα της Τουρκίας για τις ΗΠΑ. Απέναντι, δίπλα ή και μαζί με τη Ρωσία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ανάλογα με τα συμφέροντα που εξυπηρετούνται κάθε φορά.
