Του Κυριάκου Βελισσάριου
Το… καλό παιδί. Είναι προφανές ότι ο Ταγίπ Ερντογάν δεν μπορεί να πείσει για την ειλικρίνεια των προθέσεών του, προσπαθώντας να εμφανίσει μια… πειθαρχημένη πτυχή του εαυτού και της Τουρκίας, έναντι των ΗΠΑ του Τζο Μπάιντεν και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με μοχλό, μεταξύ άλλων, την προσέγγιση με την Ελλάδα.
Αυτή όμως είναι η πάγια πραγματικότητα της διεθνούς διπλωματίας. Ρόλοι. Ρόλοι τους οποίους καλούνται να ενσαρκώσουν όλοι, ώστε να συνεχιστεί η παράσταση. Χωρίς κάποιο απτό και ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Ο Τούρκος Πρόεδρος… βρίσκει και τα κάνει, επειδή τόσο η Αμερική όσο και η Ευρώπη έχουν αποφασίσει ότι χρειάζονται την Άγκυρα περισσότερο ως σύμμαχο, και λιγότερο ως ανταγωνίστρια. Έτσι, παραμένει στο… παζάρι, “πουλώντας” γεωπολιτική χρησιμότητα.
Αγοραστές, άλλωστε, υπάρχουν…
