Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η μια ανάγνωση εστιάζει στην εκτίμηση ότι… μας κάνει μούτρα. Ενοχλημένος από τον απόηχο της επίσκεψης του Κυριάκου Μητσοτάκη στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Ταγίπ Ερντογάν αντιδρά λες και είναι μικρό παιδί, επισημαίνοντας ότι, για εκείνον, ο Έλληνας σημερινός πρωθυπουργός “τελείωσε”.
Η άλλη ανάγνωση… κλείνει το μάτι σε περισσότερο ψαγμένες παραμέτρους. Στην εμπειρία και την υπομονή του Τούρκου Προέδρου, ο οποίος επενδύει στη διαχρονική ανοχή της Δύσης απέναντί του. Και εργαλειοποιεί το χάος.
Από την ουκρανική κρίση, στην Ανατολική Μεσόγειο, την ανάγκη για ήρεμο καλοκαίρι, το μεταναστευτικό-προσφυγικό, ο “απομονωμένος” Ερντογάν, όπως προσπαθούν να μας πείσουν διάφοροι… παραπλανημένοι, βρίσκεται στο επίκεντρο. Φυσικά εις βάρος της Ελλάδας.
Μετά και τις πρόσφατες αποφάσεις της Κομισιόν, που πρακτικά αφαιρούν από την ελληνική κυβέρνηση την ευχέρεια να διαχειριστεί τη δημοσιονομική πολιτική με εκλογικά αποτελεσματικό τρόπο το 2023, οι εκλογές στη χώρα μας φαντάζουν μονόδρομος εντός του 2022.
Αυτό ωστόσο προϋποθέτει ένα ήρεμο καλοκαίρι. Και το ήρεμο καλοκαίρι εξαρτάται από τον Ερντογάν.
