Μια ασφαλής μεθοδολογία για να κατανοήσει ένα ακροατήριο πόσο… ενσωματωμένος είναι ο πομπός ενός μηνύματος, είναι το πώς προσεγγίζει ο τελευταίος την περίπτωση του Ταγίπ Ερντογάν.
Δύσκολα ξεχνιούνται οι… χαριτωμένοι αυτοεξευτελισμοί όσων αναλυτών και λειτουργών των ΜΜΕ επέμεναν επί σειρά ετών να περιγράφουν τον Τούρκο Πρόεδρο ως “απομονωμένο” από τη διεθνή κοινότητα. Την ώρα που ο “Ατατούρκ” της εποχής μας κατάφερνε να συζητεί με την ίδια άνεση, τόσο με τη συλλογική Δύση, όσο και με τον “άξονα του κακού”. Και να κερδίζει και από τις δυο πλευρές.
Στη σκιά του πολέμου Ισραήλ-Χαμάς, η ομιλία του Ταγίπ Ερντογάν για τη συμπλήρωση ενός αιώνα από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, ήρθε να μας θυμίσει για πολλοστή φορά, ότι ο ακλόνητος ηγέτης της γειτονικής χώρας τις δυο τελευταίες δεκαετίες, έχει αλλάξει επίπεδο.
Και μαζί του, έχει αλλάξει επίπεδο η Τουρκία, ο πληθυσμός της οποίας συνεχίζει να αυξάνεται. Και μαζί του αυξάνεται η γεωπολιτική χρησιμότητά της. Επομένως και τα… κέρδη της.
Του Νίκου Φυλάγγελου
