Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 20 Μαϊου 2023
Η γοητεία της Δημοκρατίας, που παραμένει ανθεκτική στη φθορά την οποία της προκαλούν κάθε φορά, οι συγκυριακοί υπερασπιστές της…
Στο περιθώριο ακόμη μιας, κρίσιμης για το μέλλον του τόπου, εκλογικής αναμέτρησης στην Ελλάδα, η ανατροφοδοτούμενη θλίψη για την αισθητική και ηθική υποχώρηση της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού που μας εκπροσωπεί, ενισχύεται από την αδυναμία να συζητηθούν οι μεγάλες αλήθειες, που θα κληθούμε να διαχειριστούμε στο εθνικό μέλλον.
Τα άκρα και οι ακρότητες που τα συνοδεύουν έχουν κυριαρχήσει σχεδόν ολοκληρωτικά στον δημόσιο βίο του τόπου μας, μετά τις μοιραίες εκλογές του 2009, με αποτέλεσμα ο διχασμός, και σε πολλές περιπτώσεις το μίσος, να έχουν εξελιχθεί σε ταυτοτικά στοιχεία για την εθνική υπογραφή.
Ο «ελέφαντας στο δωμάτιο» και αυτών των εκλογών, είναι η εκκωφαντική αποστασιοποίηση των πολιτών από την εκλογική διαδικασία. Από το πολιτικό γίγνεσθαι. Από τη συνειδητή συμμετοχή και παρέμβαση στη διαμόρφωση του εθνικού μέλλοντος, με την επιλογή όσων θα έχουν δικαίωμα υπογραφής για τη ζωή μας.
Σε αντίθεση με τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, από το 2012 και μετά, η συμμετοχή των Ελλήνων στην εκλογική διαδικασία φθίνει διαρκώς. Η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία φτάνει πλέον στην κάλπη σε επίπεδο κοινωνικής κινητοποίησης πέριξ του 50%, ένα συμπέρασμα σοκαριστικά απελπιστικό για τις προοπτικές του τόπου. Ψηφίζουμε λιγότεροι, και αναδεικνύουμε τους… ολίγιστους.
Η συρρίκνωση της συμμετοχής των Ελλήνων πολιτών στις κάλπες, κινείται σε αυθόρμητη συμμετρία με τις προσδοκίες που τους προκαλεί το πολιτικό σύστημα. Η ηγεσία. Το 2004, στις κάλπες έφτασε ένα 77%, ενδεικτικό της οραματικής προσδοκίας που καλλιεργούσε η επέλαση του Κώστα Καραμανλή προς την πρωθυπουργία, και το αίτημα για πολιτική αλλαγή στη χώρα, μετά την οκταετία Σημίτη. Το 2019, η αντίστοιχη προσδοκία με την εναλλαγή Μητσοτάκη-Τσίπρα στην εξουσία, κινητοποίησε μόλις το 57% των πολιτών να φτάσουν στις κάλπες.
Είναι από τις περιπτώσεις όπου, οι αριθμοί λένε την αλήθεια. Την πικρή για όλους μας αλήθεια. Την πικρή για τη Δημοκρατία μας αλήθεια. Την πικρή για το εθνικό μέλλον αλήθεια.
Η φθορά μας πρόλαβε. Και η παρακμή εξελίχτηκε σε ταυτοτικό στοιχείο του εθνικού αποτυπώματος.
