Πόσα οξύμωρα εναρμονίζει η προσωπικότητα του Άρη Σπηλιωτόπουλου.
Στο ξεκίνημά του, χαρισματικός και πνευματώδης. Δίπλα στον Κώστα Καραμανλή, πιστώθηκε τη στρατηγική απαλλαγής της Κεντροδεξιάς από τους… δημογέροντες, και μια άρτια επικοινωνιακή καμπάνια στις εκλογές του 2000, οι οποίες κρίθηκαν με… περίεργο τρόπο υπέρ του σημιτικού ΠΑΣΟΚ.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, με ρόλους στα υπουργικά συμβούλια της Νέας Δημοκρατίας μετά το 2004. Και το 2009, ως εξαιρετικός πολιτικός σύμμαχος της Ντόρας Μπακογιάννη στη μάχη για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, η οποία κρίθηκε υπέρ του Αντώνη Σαμαρά από ένα αδιευκρίνιστο εκλεκτορικό σώμα, στο οποίο συμμετείχαν με… φανατισμό οπαδοί άλλων κομμάτων.
Και μετά… η αυτοκαταστροφή. Στη δεκαετία που ακολούθησε εκείνη την πολιτικά ζωηρή και πολωμένη περίοδο, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος έκανε… όλο λάθη. Με αποτέλεσμα να γκριζάρει και να ακυρώσει το προσωπικό brandname του.
Ο επίλογος, με την ανακοίνωση της έναρξης συνεργασίας με τον Στέφανο Κασσελάκη, το… τερμάτισε. Ακόμη ένας χαρισματικός άνθρωπος, ως… χειρότερος εχθρός του εαυτού του.
Ανήμερα της επετείου γέννησης αλλά και θανάτου του αξεπέραστου Κωνσταντίνου Καβάφη. Του αλεξανδρινού γητευτή των βαθύτερων νοημάτων της ποίησης, που μας… προειδοποίησε με το ποίημα του, “Όσο Μπορείς”.
“Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: Μην την εξευτελίζεις”…
Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
