Οι δυο (αστικοί) μύθοι που καλλιέργησαν τα τελευταία χρόνια ενός συνόρων διάφοροι ενσωματωμένοι και βουλιμικοί για προνομιακές σχέσεις με την εξουσία “διαμορφωτές” της κοινής γνώμης, αναφορικά με τις διεθνείς εξελίξεις, αφορούσαν τον… απομονωμένο Ταγίπ Ερντογάν και τον… Τουρκοφάγο φιλέλληνα Ρόμπερτ Μενέντεζ.
Φυσικά, όπως συμβαίνει παγίως σε τέτοιες περιπτώσεις, η πραγματικότητα έχει τη συνήθεια να εκθέτει τους… αρνητές της. Έτσι, ο μεν…Τουρκοφάγος φιλέλληνας Μενέντεζ, έχει ατιμωτικό πολιτικό τέλος, με τον μισό… ποινικό κώδικα εις βάρος του, μετά από στοιχειοθετημένες ποινικές διώξεις από την αμερικανική Δικαιοσύνη, ο δε δήθεν… απομονωμένος Ταγίπ Ερντογάν, έχει διαμορφώσει τις διεθνείς ισορροπίες κατά τρόπο που να ευνοούν σκανδαλιστικά την Τουρκία.
Τελευταίο και εξόχως χαρακτηριστικό παράδειγμα, η συνάντηση με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην Κωνσταντινούπολη, και η πρωτοβουλία να φιλοξενήσει ο… απομονωμένος Ερντογάν Διάσκεψη Ειρήνης για την ουκρανική κρίση, με τη συμμετοχή τόσο της Ρωσίας όσο και της Ουκρανίας. Έχοντας διασφαλίσει την αναγνώρισή του ως μεσολαβητή, τόσο από τη συλλογική Δύση όσο και από τη Μόσχα.
Να τους χαιρόμαστε. Εκείνους που ανέχονται τον Ερντογάν. Και εκείνους που μας τον παρουσίαζαν στα ΜΜΕ ως… απομονωμένο.
Του Νίκου Φυλάγγελου
