Του Νίκου Φυλάγγελου
Αν εξαιρέσει κανείς αρκετούς από εκείνους που σεργιανίζουν στα ΜΜΕ, ως “δημοσιογράφοι” ή παράγοντες, και παρά την πολυετή σχέση τους με το ΠΑΣΟΚ… της καρδιάς μας, και την πολεμική μίσους τους κατά της Νέας Δημοκρατίας, τα τελευταία χρόνια “αγάπησαν” αναγκαστικά την Κεντροδεξιά, ώστε να μην μείνουν… ορφανοί από τη νομή της εξουσίας, στην ελληνική κοινωνία διατηρούνται κάποιες συναισθηματικές κόκκινες γραμμές.
Στην… περίπου μισή ελληνική κοινωνία υπάρχει σε πλεόνασμα αντιδεξιό dna, που ανάλογα με τη συγκυρία απελευθερώνεται ή παραμένει σε… καταστολή. Εκεί ακριβώς ποντάρει ο Νίκος Ανδρουλάκης, για να επαναπατρίσει το μεγαλύτερο μέρος των παραδοσιακών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που μετά το 2012 στεγάζονται στον ΣΥΡΙΖΑ, και συνεχίζει να τους προκαλεί αλλεργία η θέα της Νέας Δημοκρατίας. Πόσο μάλλον, μιας Νέας Δημοκρατίας στο τιμόνι της οποίας βρίσκεται ένας Μητσοτάκης.
Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εγκλωβισμένοι στα αδιέξοδα της… περιθωριακής νοοτροπίας του 3%, που παραδοσιακά κατέγραφε ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος στις εκλογικές αναμετρήσεις και δυσκολεύονται να αρθρώσουν έναν λόγο… μη ακτιβιστικό.
Δεν είναι αυτός ο λόγος που ταιριάζει στην κοινωνική βάση του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό και συνιστά σίγουρο στοίχημα η διαδρομή της… επανόδου των ψηφοφόρων αυτών στο ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη. Για να υπάρξει αντίβαρο στη “Δεξιά του Μητσοτάκη”. Αν όχι πλήρως σε αυτές τις εκλογές, σίγουρα σε όσες θα ακολουθήσουν στο εθνικό μέλλον.
