Του Νίκου Φυλάγγελου
Η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να δει λίγο πιο μακριά… από τη μύτη του, και των ενσωματωμένων ΜΜΕ να προσφέρουν στην κοινωνία αξιοπιστία και βάθος ανάλυσης, λειτουργεί σωρευτικά ως… παιδική χαρά, στο θέμα με την πρόταση του Νίκου Ανδρουλάκη για “τρίτο πρόσωπο” ως πρωθυπουργό, σε κυβερνήσεις μετεκλογικής συνεργασίας.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εστιάζει σε πολιτικό πρόσωπο προερχόμενο είτε από τη Νέα Δημοκρατία, είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ, ανάλογα με το ταυτοτικό αποτύπωμα που θα είχε μια τέτοια κυβέρνηση συνεργασίας.
Η Ντόρα Μπακογιάννη, για παράδειγμα, είναι η αυτονόητη λύση στην οποία θα κατέληγε ο Νίκος Ανδρουλάκης, γνωρίζοντας ότι θα ήταν πολύ δύσκολο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία συνολικά, να αρθρώσει ουσιαστικά αντίθεση.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δείχνει να έχει μελετήσει προσεκτικά τον… Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Και ουσιαστικά επαναλαμβάνει την τακτική του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, όταν τη θυελλώδη περίοδο του 1989, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε προτείνει τον Τζαννή Τζαννετάκη και τον Ξενοφώντα Ζολώτα, σε κυβερνήσεις με τη συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας. Στην πρώτη, με τον τότε ενιαίο Συνασπισμό, και στη δεύτερη, στην οικουμενική με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και τον Συνασπισμό των Φλωράκη, Κύρκου.
