Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Μια στιγμή στην Ιστορία που… θα μείνει αξέχαστη.
Η 8η Αυγούστου του 1974 έμεινε καρφιτσωμένη στο πολιτικό dna των ΗΠΑ, προς… παραδειγματισμό.
Ο 37ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον, κάθισε στο Οβάλ Γραφείο, και έχοντας απέναντί του τον αμερικανικό λαό, μέσω της τηλεοπτικής κάμερας, ανακοίνωσε την απόφασή του να παραιτηθεί, στη σκιά της θύελλας του σκανδάλου Watergate.
Την επομένη, ο μέχρι εκείνη τη στιγμή Αντιπρόεδρος Τζέραλντ Φορντ, θα ορκιζόταν 38ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, για να ηττηθεί εν συνεχεία στις προεδρικές εκλογές του 1976 από τον Δημοκρατικό Τζίμι Κάρτερ.
Η εικόνα του Νίξον να ανακοινώνει την παραίτησή του, και την επομένη, η εικόνα της επιβίβασής του στο Marine One, για να αποχωρήσει από τον κήπο του Λευκού Οίκου, στοιχειώνει έκτοτε το πολιτικό δυναμικό της υπερδύναμης.
Δεν ζήσαμε, φυσικά, κάποια επανάληψη. Ο Μπιλ Κλίντον… προσπέρασε εύκολα το σκάνδαλο Λουίνσκι, και ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν αφόρητα πεισματάρης για να μιμηθεί τον Ρίτσαρντ Νίξον.
Τον πολιτικό που, στο περιθώριο της φορτισμένης υστεροφημίας του, πιστώνεται μια από τις μεγαλύτερες “αλήθειες” για τις κοινωνίες και τη σχέση τους με την πολιτική. Την ύπαρξη μιας “σιωπηλής πλειοψηφίας”, που αναζητεί χώρο και έμπνευση για να εκδηλωθεί.
