Γράφει η Νίκη Λυμπεράκη
Εκτιμάται πως ο καθένας από εμάς παίρνει περίπου χίλιες αποφάσεις την ημέρα. Κάποιες στιγμιαίες, ενστικτώδεις, όπως ας πούμε αν θα στρίψω από κάποιον παράδρομο για να αποφύγω την κίνηση… Αλλες σύνθετες και απαιτητικές: π.χ. πώς να διαχειριστώ μια κρίση με το παιδί μου.
Μια φορά κάθε το πολύ τέσσερα χρόνια είναι που καλούμαστε να αποφασίσουμε κάτι που είναι πολύ σημαντικό, χωρίς απαραίτητα να το αντιμετωπίζουμε ως τέτοιο.
Πώς αποφασίζουμε τι ψηφίζουμε κάθε φορά;
Ανακαλώντας μνήμες από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ως και τα μέσα του ’90, τα πράγματα ήταν μάλλον απλά. Η επιλογή στην πραγματικότητα γινόταν συνήθως άπαξ και διά παντός. Σαν τις ομάδες στο ποδόσφαιρο. Ησουν πασοκτζής; Νεοδημοκράτης; ΚουΚουές; Μπορεί ακόμη και να «κληρονομούσες» την προτίμηση, εκπληρώνοντας το οικογενειακό καθήκον απέναντι είτε στον βουλευτή που «διόρισε τον τάδε ξάδερφο» είτε στην ιδεολογία που ασπαζόταν το σόι. Το εκάστοτε «διακύβευμα» των εκλογών λίγη σημασία είχε και ακόμη λιγότερη διαφορά έκανε πίσω από το παραβάν.
Μετά ήρθε η κρίση. Ματαίωση για πολλούς, αγανάκτηση, στροφή στο (δήθεν) αντισύστημα. Στην πιο αισιόδοξη θεώρηση των πραγμάτων ίσως και μια ωρίμαση του ψηφοφόρου που γεννήθηκε μέσα στις δυσκολίες.
Πώς ψηφίζουμε σήμερα; Με αυτοκριτική διάθεση λέγαμε τις προάλλες με συνάδελφο πως τα σημαντικά δεν βρίσκουν χρόνο στα τηλεπαράθυρα. Ποιος ξέρει για παράδειγμα τι λέει το πρόγραμμα του ΠαΣοΚ για την παιδεία, της ΝΔ για την αναπηρία ή του ΣΥΡΙΖΑ για το περιβάλλον; Πέρα από λίγα τσιτάτα που εκτοξεύονται ευκαιριακά στα πάνελ, μάλλον ελάχιστα γνωρίζουμε. Μου αφηγήθηκε λοιπόν ότι με τον ίδιο προβληματισμό υπόψη αποφάσισε να ρωτήσει προβεβλημένο υποψήφιο για τη φορολογική πολιτική. «Είχε μαύρα μεσάνυχτα» μου είπε. Είμαι σίγουρη πως δεν είναι ο μόνος.
Πώς ψηφίζουμε λοιπόν σήμερα; Με βάση τον περίγυρό μας ίσως ή τοποθετώντας τον εαυτό μας στο μάλλον ξεπερασμένο φάσμα αριστερά-δεξιά. Μπορεί και βάσει της συμπάθειας ή αντιπάθειας που μας εμπνέει το ένα ή το άλλο πρόσωπο. Δεν αποκλείεται βέβαια να βαραίνουν και τα κάθε είδους pass, επιδόματα ή εφάπαξ βοηθήματα που γενναιόδωρα μοιράζει τους τελευταίους μήνες και η σημερινή κυβέρνηση, πιστή στο προεκλογικό έθιμο. Δεν το λες και πληροφορημένη απόφαση (informed decision).
ΥΓ.: Αναζητώντας έρευνες σχετικά, έπεσα πάνω σε ένα άλλο ενδιαφέρον εύρημα. Οσο περισσότερο εξοικειώνουμε τα παιδιά μας με τις εκλογές, όσο περισσότερο μας βλέπουν ενεργούς πολίτες και ψηφοφόρους, τόσο πιθανότερο είναι να μας μιμηθούν. Επομένως, την Κυριακή 21 Μαΐου ό,τι κι αν ψηφίσει ο καθένας, παίρνουμε τα πιτσιρίκια μαζί μας!
