Η δική μας 24η Ιουνίου. Που ήρθε να διαδεχθεί την 14η Ιουνίου. Με διαφορά δυο ετών, από το 1987, στο 1989.
Εθνική Ελλάδας γειά σου… για δεύτερη φορά. Η παρέα του “γκάνγκστερ” τερματίζει στη δεύτερη θέση του Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ, πίσω από την οικοδέσποινα Γιουγκοσλαβία. Μια υπερομάδα, που όμοιά της δεν είχε ξαναδεί το ευρωπαϊκό μπάσκετ για πολλές δεκαετίες. Ούτε και θα έβλεπε στο μέλλον…
Φυσικά, κανείς δεν θυμάται τον χαμένο τελικό απέναντι στους πλάβι. Όλοι στέκονται στον ημιτελικό της 24ης Ιουνίου, απέναντι στη Σοβιετική Ένωση. Την “αρκούδα” που αυτή τη φορά είχε τον Σαμπόνις υγιή, περισσότερο ώριμο τον Μαρτσουλιόνις, και όλους τους υπόλοιπους καλύτερους από το 1987.
Το τρίποντο του Φάνη Χριστοδούλου έκανε το τελικό 81-80. Από πάσα του Νίκου Γκάλη. Με τον μεγαλύτερο Έλληνα αθλητή όλων των εποχών να έχει υψωμένα τα χέρια, προτού η μπάλα μπει στο καλάθι. Ήταν σίγουρος.
Εκείνο το παιχνίδι, μνημονεύεται μέχρι και σήμερα ως πιθανότατα το καλύτερο στην καριέρα του Νίκου Γκάλη. Με 45 πόντους απέναντι σε μια… αυτοκρατορία. Και με παρόντα τον Άρβιντας Σαμπόνις, το “θαύμα της φύσης”.
Ήταν η… εκδίκηση της “Μαυριτανίας”, όπως μας είχε αποκαλέσει απαξιωτικά ο Αλεξάντερ Γκομέλσκι στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας.
Του Αλέκου Ευγενικού
